Sahifa yuklanmoqda . . .
Sev - Asarlar - sev so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Umr magar shamol erur — O‘tib ketar, o‘tar-o, "Huy" deguncha manziliga Yetib qolar davronim...
— Haykal,— dedim,— sen ko‘rsatgan tomonga borib keldim. Hech narsa yo‘q. Qo‘lingni tushiraver endi. Qo‘lini tushirishdan uyalib, jim turaverdi haykal...
Yolg‘izgina jahonim, Osmondagi tobonim, Mening ko‘nglim to‘lmadi — Ko‘nglimni to‘ldir, jonim.
Shamollarda ko‘zimdan Uchgan yoshimsan, yor-a. Ko‘ngil tubiga cho‘kkan Otash toshimsan, yor-a.
Ne qilay? Yurakdan bo‘shadi tanim, Najot — ko‘nishdami, najot — o‘lishda?.. Azizim, azizim, azizim manim, Ayt, qachon ulgurding jonim bo‘lishga?
Tosh-beton cho‘ng qoyalarda Kabutarday yashagan qiz, Qo‘llarini — yolg‘izlikdan — Yelkamga jim tashlagan qiz...
Sohilini qayraydi dengiz. Tun-kun qayrar kimning qasdida? Qorong‘u bu kechada sassiz Kim o‘ynaydi uni dastida?
Siz qarg‘aysiz taqdiringizni, Ham aytasiz unga tashakkur: — Biz yo‘q qildik bir-birimizni... Biz yo‘q qildik...Xudoga shukur!...
Men senga osmonni keltirdim, sevgim, Anov ikki to‘zg‘in buluti bilan, Nimta oyi bilan, Hududi bilan — Men senga osmonni keltirdim, sevgim.
Saratonda gullar o‘ladi, Sarg‘ayadi egasiz tuzlar. Hali qayg‘urmasang bo‘ladi — Hali kuzlar keladi, kuzlar.
Kunduzlar kechaga aylanib qoldi, Yana boshimizga yugurdi to‘fon. Sendan ayrildimu... Sen bilan qoldim — Yomon.
U payt palto kiymas edi qish, Qo‘lqopi yo‘q edi qo‘lida, Qish — yamoqli, ardoqli kalish — Oyoq qo‘ysang — qorga ko‘milar...
Ish. Choy. Suhbat. Ovqat. Yana ish. Hamma narsa o‘ylangan. Puxta. So‘ng sen kelding. Boshlandi yonish Muvozanat yo‘qoldi. Nuqta...
Senga ham aytmayman, sen ham eshitma, Nimaga, qay kuni, kim uchun kuldim? Kuzgi xayol kabi turma eshikda, Men, axir, senimas — ilonni suydim.
Ishqning osmonida oyga qo‘shilib, Aylangan boshingga bulutlar qaytar. Mening quchog‘imda kuyday eshilib, Asta shivirlaysan: — Joningiz qayda?
Sevging yuragimda bir daryo bo‘ldi, Falakdan falakka oqdi betinim. Qaradim: u nogoh qon bilan to‘ldi — Senga nima bo‘ldi, sevgilim?
Xayr... Yig‘lamang... Agar qaytsangiz, Kalit o‘sha joyda bo‘ladi...
Xaloyiq ortingdan boqadi hayron: Kuylaging uzunu plashing kalta, Bir qo‘lingga tutib zangor soyabon. Birida qappaygan odmi to‘rxalta...
Yaxshilab qarab ol, bu bino — qafas. Men — qushman. Vujudim shift sari o‘rlar. Odamlar entikib oladi nafas, Asabiy titranar projektorlar.
Qo‘llarim gullagan edi, bahorim, Qara, gullab turgan qo‘llarim xazon. Bo‘yningga osilib gullagan edi, Bag‘ringda yozilib gullagan edi, Ketding, ikki qo‘lim sarg‘aydi bejon.
Dedilar: yashamoq — umrlik kurash... Kurashdim — shon uchun, rizqu ro‘z uchun. Kurashdim sevgi deb — ko‘ksimda otash, Kurashdim — qush kabi erkin so‘z uchun.
Sen uxlayapsan. derazadan tushgan oy nuri sudralib-sudralib ko‘rpangga yetar.
Quyosh botib ketdi. Tug‘ilmoqda tun, Hali o‘pilmagan — ma’sum, bokira. Ko‘chada yuribman men nima uchun? Men, axir, o‘lganman, men bir xotira!
Endi she’r yozmayman unga bag‘ishlab, Endi xayolini o‘ylab yig‘layman. Ana, qorli kecha — oppoq farishta Bo‘salar olmoqda aziz manglaydan.