Sahifa yuklanmoqda . . .
Oy - Asarlar - oy so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Men senga osmonni keltirdim, sevgim, Anov ikki to‘zg‘in buluti bilan, Nimta oyi bilan, Hududi bilan — Men senga osmonni keltirdim, sevgim.
Qaro tunda — Boysun tog‘ida Uchta do‘stim yoqadi gulxan. Va gulxanning tegarasida Qorong‘ulik zich tortar birdan.
Tarqab ketdi bulutlar birdan, Itlar oldi o‘zin soyaga. Maysalarni shovshatib, qirga Olov kunlar chiqdi piyoda...
Tun yarmida saraton ham Hokimligin tashladi. Ko‘ksi hamon yonib yotar Yalangdagi toshlarni.
Bu tosh g‘arib edi tog‘lar poyida Qoyalar qoshida juda xor edi. Teng edi pastlarning changu loyiga, Himmatu madadga balki zor edi.
Xayr-xo‘sh yo‘q — jo‘nayman bexos Sog‘inchning hur so‘ziga ko‘nib. Boysun menga chiqadi peshvoz Oqdovonda boychechak bo‘lib...
Ko‘zimdan ko‘ra Yuragim ko‘proq yig‘ladi. Oyog‘imdan ko‘ra Yugurdi ko‘proq...
Ellik yil avval ham u chechan edi. "Abdulla Qodiriy millatchi" derdi. Minbardan jon olib, ulashardi jon. "Yig‘loqi" — Oybekka bergandi unvon.
Xaloyiq ortingdan boqadi hayron: Kuylaging uzunu plashing kalta, Bir qo‘lingga tutib zangor soyabon. Birida qappaygan odmi to‘rxalta...
Kun botib, oy chiqqanda, Oyday go‘zal juvonni Osmon kabi bag‘rimga Bosib, balandlab ketdim...
Xiyonatning yuzi chiroyli, Lablarida mayin tabassum, So‘zlari ham samimiy — Ayni Sadoqatday kamtar, kamsuqum.
O‘ttiz-qirq yil avval O‘zbekistonda, Boshqacharoq edi Farosat, didlar. U payt ham mehr-shafqat jo edi jonga, ammo o‘z joyini bilardi itlar.
Bu yerga kelganda Ishondim. aniq — Oybekning muqaddas ostonasida yolg‘on o‘lsa kerak uyatdan yonib, kirolmay shoirning she’rxonasiga.
Sen uxlayapsan. derazadan tushgan oy nuri sudralib-sudralib ko‘rpangga yetar.
Shoirlar erta tug‘iladilar. Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday. Shoirlar armon bilan o‘ladilar, Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday.
Azizim, devorda chiqillar soat, Kunu tunni bo‘ldik yigirma to‘rtga. Soat buyrug‘iga qilib itoat, O‘zimni tashlayman tafti yo‘q o‘tga.
Maysalar, tovonim sizni sog‘inar, Tog‘lar, viqoringiz qalbimda mangu. Qaydadir qo‘zichoq bo‘zlar, oh urar, Qirlarda adashgan sog‘inchimmi u?
Sen bor eding. Meni kuzatding. — Bolam, singib ketma shaharga, Yurak bilan ko‘ksing bezadim, Eslab turgin olis safarda. Tillarimda ertak bo‘lding sen...
Boysun qirlarida bir o‘zim kezdim, Kuz edi. Daralar tumanni quchgan. Avval eshitgandim. U mahal sezdim, Mening bir do‘stimning chirog‘i o‘chgan.
Ey, mening munisginam, Mehribonim, opajon. Baland tog‘lar bag‘rida Bormisan sog‘u omon?
Ko‘pingiz yomonmas, yaxshi bolasiz, Yashaysiz do‘konni ona deb bilib. Birovning ko‘ziga tikka boqmaysiz, Poyiga boqasiz zimdan tikilib.
Tog‘-dalada mast kezar chilla, Tunlar ayoz shunaqa zo‘rki... Izg‘irinli, sovuq tong palla Tushib qoldi qopqonga bo‘ri.
Tug`ilmasdan oldin men Chiqib Arshi a'loga, Oyni o`pib, qoldim men Yulduzlardan baloga.