Sahifa yuklanmoqda . . .
Ha - Asarlar - ha so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Qizil chiroq — yo‘l yo‘q. To‘xtagin! Qizil chiroq — eshiklar yopiq. Nima qilay — meni sevmading, Qizil chiroq ko‘zingda yoniq.
Shamolning bag‘rida bog‘man — devorim yo‘qqa o‘xshaydir, Dovullar silkitib ko‘rdi — g‘uborim yo‘qqa o‘xshaydir. Bu sahrodir mening qasdimda har dam bostirib kelgon, O‘zimman bir biyobonda — qatorim yo‘qqa o‘xshaydir.
Chopqir-chopqir yellarga Havas qilgandim, ammo Toshga oyoq qo‘ysam ham Tizgacha botib ketdim.
Chap ko‘ksimda yurak. Chap qo‘lim bilan Qushga don tutaman: — Qo‘rqma, qush, donla!..
Biz uch og‘a-ini edik, Qo‘shchi edik mehnatkash. Akam bir kun yer timdalab, Zerikdimi, dedi:— Bas!..
Gulxanning taftimi urildi betga, Birov o‘zin tortdi seskanib chetga. Birov qo‘lin qildi yuziga qalqon, Teskari o‘grildi bitta shirin jon.
Men charchab senga suyandim, haqiqat. Soat bong urmoqda, Gaplashaylik, kel. Qo‘rqma, O‘tib ketdi bir kunlik dahshat.
Adashib boraman bu tinch shaharga, Meni qarshilaydi teraklar, tollar. Ko‘chani uyg‘otib sokin saharda Qaygadir boradi saharxez chollar.
Quyosh botib ketdi. Tug‘ilmoqda tun, Hali o‘pilmagan — ma’sum, bokira. Ko‘chada yuribman men nima uchun? Men, axir, o‘lganman, men bir xotira!
Endi she’r yozmayman unga bag‘ishlab, Endi xayolini o‘ylab yig‘layman. Ana, qorli kecha — oppoq farishta Bo‘salar olmoqda aziz manglaydan.
Xush qol, yorim! Taqdir seni Menga ko‘rmadi ravo. Bu dunyoning ismi gulmas. Puldunyodir bu dunyo.
Bu uyda yashashar bir-birin poylab, Bunda ezgu tuyg‘u qovjirar pinhon. Bunda faqat charchoq kezadi yayrab. Bunda uvalanib boradi inson.
Bu odamning ikki qo‘lida ikki qappaygan to‘rxalta, ro‘zg‘oridan boshqa dunyoni bilmaydi bu odam. Bu odam dushman bilan quvongani uchun do‘stlarining yonida g‘amgin.
Surat parchasini yerdan ko‘tardim, Bir ko‘z boqar edi menga alamkor. Toshkent bog‘larida xazon tutardi, Daraxtlar ortida kezardi g‘ubor.
Shoirlar erta tug‘iladilar. Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday. Shoirlar armon bilan o‘ladilar, Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday.
Olis yurtning begona isi Sohillarni ko‘mdi nogahon. Tund bo‘lsa ham dengizning yuzi Kema qaytdi safardan omon.
Bekor. Yolg‘on. Botmagan Muhabbatning quyoshi Tun keldi deb dodlagan, Bevafolar ko‘z yoshi.
Sir ko‘p olam qa’rida, Mo‘jizaga kon olam, Bu hayotning bag‘rida Mo‘jizadirman men ham...
Tunlar oromidan achinmay kechdim. Ko‘nglimni sen bilan etdim munavvar. Sonsiz chigallikka urildim, yechdim. Angladim: sen menga qismat muqarrar.
Kafechalar, nochor kulgular, Tramvaylar shovqini aro — Va’da etib menga yog‘dular, Yuragimda sen bo‘lding paydo.
Sen yo‘q eding. Besarhad fazo, Olti qit’a, to‘rt bahri ulkan O‘rtasida yashadim tanho Mushtday mo‘jaz yuragim bilan.
Bu joy teatrmas. Bu joy ishxona, Ammo fojiaga mos erur ta’bi. Soat o‘n. Eshikdan kirar zamona, Uni qarshi olar Hamlet asabiy.
Ko‘ksim biyday sahro, Bo‘m-bo‘sh shahar aro Yupqagina qorong‘ilik to‘kilib asta, Chiroqlarning nuri shoyon porlaganida, Endigina muzlayotgan qorlarni bosib, Teatrga tanho o‘zim g‘amgin jo‘nadim.
Sen buyuk aktyorsan. Besarhad. Ulkan. Jumla jahonni zabt etmog‘ing mumkin. Zal kuldi, yig‘ladi mahoratingdan, Men ham burchagimda yig‘ladim, kuldim.