Sahifa yuklanmoqda . . .
Asarlar - Sahifamizdan o'zbek va jahon adabiyotining eng sara namunalari o'rin olgan bo'lib, ular sizni tafakkurning cheksiz osmonida parvoz qilmoqqa chorlaydi.
O‘lgin deding — Yerga ko‘mding — Ildiz bo‘ldim. Ko‘kka otding — yo‘q bo‘l deding — Yulduz bo‘ldim. Tilim kesding — dilim aytdi — Rost kalima... Qiyin bo‘ldi senga sho‘rlik Dushmanim-a!
Bir qadamim — umid, bittasi — armon, Bir yonim makondir, bir yonim — zamon, Bir yo‘lim zamindir, bir yo‘lim — osmon, Osmonning ichida oyday sarsonman.
Bir zo‘r bergin — chekinar taqdir, "Xudo" degin — pirlaring ko‘pdir… Go‘ro‘g‘lisiz el bo‘lmas, axir, Alpomishsiz mamlakat yo‘qdir!
Go‘ro‘g‘lidan aytgin! Har bir so‘zing o‘ng. Shoir, men — vujudman. Sen — tirik yurak. Mendan uyalmagin. Men kirgandan so‘ng Zax yerning osti ham — osmondan yuksak.
Umr magar shamol erur — O‘tib ketar, o‘tar-o, "Huy" deguncha manziliga Yetib qolar davronim...
— Haykal,— dedim,— sen ko‘rsatgan tomonga borib keldim. Hech narsa yo‘q. Qo‘lingni tushiraver endi. Qo‘lini tushirishdan uyalib, jim turaverdi haykal...
Kechirgin — ko‘yingda adashganimni, Kechirgin — ko‘yingda tinmaganim-chun, Kechirgin — erk uchun taloshganimni Va erk senligingni bilmaganim-chun.
Navqiron kuz saltanatida Bir tavakkal fitnadir bu on. Kuz titrandi nogoh taxtida — O, Yer — Ko‘kda oppoq g‘alayon...
Saraton — ochiq yuz, Baxtiyorim ketdi. Qolmadi men bilan Beqarorim ketdi. Ey, barg, sening kabi Men ham sarg‘aydim, Vaqtning qo‘llarida E’tiborim ketdi...
Meni asta-asta xazon aylar dard — Meni yuta boshlar torlik, tanqislik... "Yo‘lim qani?", deyman — ko‘rinadi qalb, "Manzil qayda", deyman — kelar yolg‘izlik.
Yozda yosh to‘kaman hammadan pinhon, "Oh"imga to‘ladi "oh"siz olamlar. Egam, mana bu — Yer, Mana bu — Osmon... Nega faqat o‘zin ko‘rar odamlar?
Yeru ko‘kni ko‘mding ziyoga — Mehru shafqat ko‘rgazding, jabbor. O‘sayotgan har bir gayohda Bandalarga talpinishing bor...
Chegara yo‘q qish bilan kuzda — Tashqarida qaysi fasl, kun? Qish ertachi chiqqanmi ishga— Tong otmadi — uzaydi bu tun...
O‘zni tanish fursati — uzoq, Qanday qiyin yonadi gunoh... Sen o‘zingni taniganing chog‘, Jamolini ko‘rsatar Alloh...
Devorlari yiqilgan bog‘, Barglaridan ayro bog‘, Kuz qo‘ynida yolg‘iz turar — Yaydoq dashtning burjida.
Qizg‘aldoqlar gulxaniga Isingani ketdim men... Gulxanning eng ulkaniga O‘lmay turib yetdim men.
Mayda tashvishlarda maydalandim men — Ming taraf yugurdi mingta bo‘lagim. Eski yo‘llarimda qaytalandim men — Tilagim to‘zidi, toldi yuragim.
Yashamoqqa yetmaydi bardosh, Termulaman ko‘kka — keng g‘amga. Ko‘ngilchan qiz — Hayot qo‘yar bosh Qirqqa kirgan horg‘in yelkamga.
Men horidim yo‘llarni kezib,— Hechlik sari barcha-barcha yo‘l. Hayotidan bekorlik sezib, O‘zni osdi kiftlarimga qo‘l.
Mening ko‘kragimda otlar chopadi, Mening ko‘kragimda beayov qirg‘in. Ming bitta yuragim o‘lim topadi, Ming bitta hayotim bo‘ladi surgun.
Saratonning samovatida Qovjiragan bir parcha abr, Dunyo — quyosh otashgohida — Vujudini yoqar besabr...
Chida, yurak — zormonda, Samovatda — qo‘llarim. Quyosh ko‘kda chirmanda — Kuyib ketdi qo‘llarim.
Yolg‘izgina jahonim, Osmondagi tobonim, Mening ko‘nglim to‘lmadi — Ko‘nglimni to‘ldir, jonim.
Hikmatni ko‘p ko‘rdim bu dahri dunda — Kulgili bo‘lmasmi bir sirni ochsam. Quyosh tomon yursam — soyam ortimda, Soyam oldindadir quyoshdan qochsam.