Tazarru bog'lari

MUQADDIMA

1

* * *

Otashin taxtidan qular saraton,
Samoda titranar hazin tiniqlik.
Qaydandir adashib qaytadi armon —
Ruhingga kiradi mubham siniqlik.
Yetmoq og‘irlashar — yuraging teran,
Unga cho‘kib ketar zirqirab jisming.
Gaplasha boshlaysan samovat bilan —
Tilingga keladi og‘ir so‘z: "Bismil..."
O‘, umr!. Yo‘qlikning bizga sovg‘asi,
Behudud hechlikdan — sadaqa, tortiq —
Mitti saodatning buyuk savdosi —
Muvaqqat yulduzlik o‘rtagay ortiq.
Tungi salqinlarning namxush bag‘rida
Tug‘ila boshlarkan ming tugun savol,
Ko‘ngil yaqinlashib kelar tangriga,
Fojea tuyulmas oqibat — zavol.
Qara, qanday oqar Vaqtning daryosi:
Sohili cheksizu maromi sokin.
Unda o‘tib ketgan tunlar siyosi,
Unda men yetmagan kunduzgi yolqin.
Singan qayiq kabi turibdi g‘amgin,
Balchiqqa ko‘milib horg‘in sumbati,
Vaqtning maromini buzgan yuragim —
Sanoqli kunimning sonsiz g‘urbati.
Ha, hayot o‘zining po‘lat domida —
Bostirib kelmagay falokat tuyqus.
Zavolat jimgina qo‘nar yonimga
Bog‘larga ohista tushgan kabi qush.
Xudoyim! Tamoman uyqudan uyg‘ot —
Bedor onlaringning bo‘lay marhami...
Tunlar zavol bilan quraman suhbat
Xuddi hayot bilan gaplashgan kabi.


2

* * *

Insoniyat senda aks etar
Qaytarilmish ruhingda olam.
Vujudingdan tumanni ko‘tar,
Tanib olgin o‘zingni, Odam.

Sendan ja’mi yo‘llar o‘tgandir,
Hamma tugun joningga chalkash.
Tangriga ham bir nur ketgandir —
Ko‘ngil kabi nozik, telbavash.

Titranmagin — ichingga tushgin,
(Teranliging — buncha vahima)
Bir tola nur izidan uchgin —
Teranlikdan kelgan Vahiga.

Sen yetarsan ko‘ngil tubiga,
Unda poklik ziyo taratar.
Ul poklikning har zarrasida
Tazarrular seni yaratar.

O‘zni tanish fursati — uzoq,
Qanday qiyin yonadi gunoh...
Sen o‘zingni taniganing chog‘,
Jamolini ko‘rsatar Alloh...