Sahifa yuklanmoqda . . .
Uz - Asarlar - uz so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
O‘lgin deding — Yerga ko‘mding — Ildiz bo‘ldim. Ko‘kka otding — yo‘q bo‘l deding — Yulduz bo‘ldim. Tilim kesding — dilim aytdi — Rost kalima... Qiyin bo‘ldi senga sho‘rlik Dushmanim-a!
Navqiron kuz saltanatida Bir tavakkal fitnadir bu on. Kuz titrandi nogoh taxtida — O, Yer — Ko‘kda oppoq g‘alayon...
Saraton — ochiq yuz, Baxtiyorim ketdi. Qolmadi men bilan Beqarorim ketdi. Ey, barg, sening kabi Men ham sarg‘aydim, Vaqtning qo‘llarida E’tiborim ketdi...
Meni asta-asta xazon aylar dard — Meni yuta boshlar torlik, tanqislik... "Yo‘lim qani?", deyman — ko‘rinadi qalb, "Manzil qayda", deyman — kelar yolg‘izlik.
Devorlari yiqilgan bog‘, Barglaridan ayro bog‘, Kuz qo‘ynida yolg‘iz turar — Yaydoq dashtning burjida.
Qizg‘aldoqlar gulxaniga Isingani ketdim men... Gulxanning eng ulkaniga O‘lmay turib yetdim men.
Goh gujum shovullar, goh shitirlar tok, Bu — bog‘da adashgan parishon shamol. Bormisan olamda, yuribsanmi sog‘, Shamolday yo‘llarni yo‘qotgan ayol.
Yer aylanyapti quyoshi atrofida, Yulduzlar samosida porlayapti. Gullar shabbodaning quchog‘ida Labini tutyapti to‘lqin lablariga; Maysalar o‘smoqda adirlarida Shamolda to‘lg‘anib-to‘lg‘anib...
Sokin sehr anhor bo‘yida. Horg‘in Layli — kuz kezar behush. Men xazonni quvdim o‘yimdan, Baxt haqida ko‘rdim yashil tush.
Saratonda gullar o‘ladi, Sarg‘ayadi egasiz tuzlar. Hali qayg‘urmasang bo‘ladi — Hali kuzlar keladi, kuzlar.
Kunduzlar kechaga aylanib qoldi, Yana boshimizga yugurdi to‘fon. Sendan ayrildimu... Sen bilan qoldim — Yomon.
Daraxtlarni zulumot ko‘mdi. Daraxtlarga qarg‘alar qo‘ndi. Zulumotni oralab, noxush Qanot qoqib, o‘tdi bir boyqush.
Sevging yuragimda bir daryo bo‘ldi, Falakdan falakka oqdi betinim. Qaradim: u nogoh qon bilan to‘ldi — Senga nima bo‘ldi, sevgilim?
Tun yarmida saraton ham Hokimligin tashladi. Ko‘ksi hamon yonib yotar Yalangdagi toshlarni.
Zanjirlarni uzdim, G‘ullarni buzdim. Oxir zindonni ham ayladim vayron. Erkin havo bilan hur bazm tuzdim — O‘ynadim bearmon, Kuldim bearmon.
Ko‘ksimda izg‘irinlar. Ko‘ksimdagi muz — kimlar?.. Kimlar?.. Jim... Otildi o‘q. Yomonlikning ismi yo‘q...
Qurbon qushning patlari kabi Ruhim — to‘zg‘in, yuragim — to‘zg‘in. Qonli bazm qurmoqda, rabbim, Vujudimda uyg‘ongan quzg‘un.
Nimadandir bo‘lib bezovta, Itlar hurib qoldi nogahon. Kimdir kezar chorbog‘da, ana... Shitir-shitir etmoqda xazon...
Kun botib, oy chiqqanda, Oyday go‘zal juvonni Osmon kabi bag‘rimga Bosib, balandlab ketdim...
Xiyonatning yuzi chiroyli, Lablarida mayin tabassum, So‘zlari ham samimiy — Ayni Sadoqatday kamtar, kamsuqum.
Sen yo‘q eding. Besarhad fazo, Olti qit’a, to‘rt bahri ulkan O‘rtasida yashadim tanho Mushtday mo‘jaz yuragim bilan.
Erta-indin yelar izg‘irin, Yiqiladi bog‘larga tuman. Anglagani yashashning sirin So‘zlashaman yomg‘irlar bilan.
Yomg‘ir yog‘ib o‘tadi Tunni oralab sim-sim. Shamollarda seskanib, To‘kilib titranar bog‘.
Moviy havo to‘lqinlarida O‘ynab uchdim quyoshga tomon. Ikki ko‘zim ammo zaminda, Ochman — Yerda don bor, don bor...Don!