Sahifa yuklanmoqda . . .
In - Asarlar - in so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Bir qadamim — umid, bittasi — armon, Bir yonim makondir, bir yonim — zamon, Bir yo‘lim zamindir, bir yo‘lim — osmon, Osmonning ichida oyday sarsonman.
Mening ko‘kragimda otlar chopadi, Mening ko‘kragimda beayov qirg‘in. Ming bitta yuragim o‘lim topadi, Ming bitta hayotim bo‘ladi surgun.
Hikmatni ko‘p ko‘rdim bu dahri dunda — Kulgili bo‘lmasmi bir sirni ochsam. Quyosh tomon yursam — soyam ortimda, Soyam oldindadir quyoshdan qochsam.
Yer aylanyapti quyoshi atrofida, Yulduzlar samosida porlayapti. Gullar shabbodaning quchog‘ida Labini tutyapti to‘lqin lablariga; Maysalar o‘smoqda adirlarida Shamolda to‘lg‘anib-to‘lg‘anib...
Qodir hayot — ulkan yalmog‘iz, Sezib jonim mazalarini, Yetti yamlab, qilding bir og‘iz, Umrimning sha’n lahzalarini.
U — osmondan tushgan dahriy qush — Yoqib yuksak hayotlarini, Odamlarga in’om qilar xush — Yulduz hidli qanotlarini...
Zanjirband it huradi, Tunga qarab g‘ingshinar... Gulbutaning tagida O‘ltiradi ajina...
Jonholatda itlar hurar — Tor ko‘chada to‘polon. Anqovlangan qaysi mushuk Ko‘chada bo‘ldi talon?
Senga ham aytmayman, sen ham eshitma, Nimaga, qay kuni, kim uchun kuldim? Kuzgi xayol kabi turma eshikda, Men, axir, senimas — ilonni suydim.
Endi bizga ishq yo‘llari xatarlidir, Ma’yuslidir, og‘riqlidir, kadarlidir, Ibtidomiz intihodan xabarlidir, Quvonchi oz, g‘ami o‘lim qadarlidir.
Zanjirlarni uzdim, G‘ullarni buzdim. Oxir zindonni ham ayladim vayron. Erkin havo bilan hur bazm tuzdim — O‘ynadim bearmon, Kuldim bearmon.
Xayr-xo‘sh yo‘q — jo‘nayman bexos Sog‘inchning hur so‘ziga ko‘nib. Boysun menga chiqadi peshvoz Oqdovonda boychechak bo‘lib...
Bu yerda faqat tun. Faqat tun. Tun. Tun... Azobi — qabrga borishdan uzun. Qahraton muallim beradi ta’lim — "Stalin bilmaydi, o‘rtoq Stalin"...
Ellik yil avval ham u chechan edi. "Abdulla Qodiriy millatchi" derdi. Minbardan jon olib, ulashardi jon. "Yig‘loqi" — Oybekka bergandi unvon.
Ko‘ksimda izg‘irinlar. Ko‘ksimdagi muz — kimlar?.. Kimlar?.. Jim... Otildi o‘q. Yomonlikning ismi yo‘q...
Po‘latdan zirh kiyar Yevropa, Qamoq qurar, tanklar quyadi. Dohiylarni suyadi ko‘plar — Qatiqqo‘lligini suyadi. U tomonda tillarda Gitler, Biz tomonda — o‘rtoq Stalin. Va qiyshaya boshlar Ona Yer — Buziladi muvozanati. Ammo Parij ko‘chalarida Kezar ekan negadir ma’lul — Rilke gado ayol qo‘liga Ta’zim bilan tutqazadi gul...
Iztirobdan Yurak yuksalib borar, Teranlashib borar, Borar kenglashib, Go‘shtlikdan Asabga aylanib borar...
Shudgorzorda donlaydi Qarg‘alarning galasi. Tog‘lar boshi tumandir, Xasu xashakda qirov.
Bu dunyodan ketganimmi, Bu dunyoga qaytganim, Tillarimdan to‘kilgan so‘z — Boychechakning aytgani.
Endi ketaman. Yomg‘irli ko‘chalarda Mashinalar sachratib o‘tar Chiroqlar suratini.
Kuzakning besohib kechalarida Izg‘irinlar yelar, yomg‘irlar ezar... Dunyoning ho‘lzulmat ko‘chalarida, Tentirab kezinar yolg‘iz deraza.
Tong chog‘i tun bilan kunduz uchrashdi, Tunda armon bilan yulduz uchrashdi, Bahor bilan kuzak — baxtxush uchrashdi, Toshlar uchrashdilar, biz uchrashmadik.
Qo‘llarim gullagan edi, bahorim, Qara, gullab turgan qo‘llarim xazon. Bo‘yningga osilib gullagan edi, Bag‘ringda yozilib gullagan edi, Ketding, ikki qo‘lim sarg‘aydi bejon.