Sahifa yuklanmoqda . . .
Yo - Asarlar - yo so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Nimadandir bo‘lib bezovta, Itlar hurib qoldi nogahon. Kimdir kezar chorbog‘da, ana... Shitir-shitir etmoqda xazon...
Xaloyiq ortingdan boqadi hayron: Kuylaging uzunu plashing kalta, Bir qo‘lingga tutib zangor soyabon. Birida qappaygan odmi to‘rxalta...
Yaxshilab qarab ol, bu bino — qafas. Men — qushman. Vujudim shift sari o‘rlar. Odamlar entikib oladi nafas, Asabiy titranar projektorlar.
Kuzakning besohib kechalarida Izg‘irinlar yelar, yomg‘irlar ezar... Dunyoning ho‘lzulmat ko‘chalarida, Tentirab kezinar yolg‘iz deraza.
Bahodir, men sen bilan suhbatdosh bo‘lgandim. Dunyolarni dengizday yuragingga cho‘ktirib qo‘yganding... Ammo, o‘zing Amudaryoga cho‘kib ketganding. Ukam, shu she’rni senga bag‘ishladim. Malika, men seni ko‘rganim yo‘q. Sen o‘z sevgingga g‘arq bo‘lding... Singlim, shu she’rni senga bag‘ishlayman.
Tong chog‘i tun bilan kunduz uchrashdi, Tunda armon bilan yulduz uchrashdi, Bahor bilan kuzak — baxtxush uchrashdi, Toshlar uchrashdilar, biz uchrashmadik.
Qo‘llarim gullagan edi, bahorim, Qara, gullab turgan qo‘llarim xazon. Bo‘yningga osilib gullagan edi, Bag‘ringda yozilib gullagan edi, Ketding, ikki qo‘lim sarg‘aydi bejon.
Derazaning pardasin surib, Tongda boqdim ufqqa bekor... Men bilmabman beparvo yurib, Tog‘ boshiga qor tushibdi, qor.
"Paxtakor"ning halok bo‘lgan o‘yinchilari xotirasiga. Yomg‘irlar quyadi. Qor o‘tar yog‘ib... Men-chi, topganim yo‘q, hanuz yupanch so‘z.
Qarsaklar yog‘ildi mening sha’nimga. Zarb!.. Zarb!.. Darvozabon tosh kabi qotdi. Bir surur hayqirib kirdi tanimga, Stadion o‘zin falakka otdi.
Oh, qanotli yaralganlar Yetmagaylar falakka... Ona, mening qanotimni Bo‘ron toldirgani yo‘q...
Qog‘oz yaramaydi mening kunimga, Qog‘ozga ko‘chmaydi yonayotgan yurak. Shalviragan qog‘oz kerakmas menga, Dardimni bitgani menga tosh kerak.
Saharning salqinini O‘tga otdi saraton. Sahroning o‘rtasida Shamol qovjirab yondi.
Qush baland uchardi, Juda ham baland. Qanoti bor edi qushchaning, yohu! Ammo koinotga boqib bepisand, Yerda bir yurmoqni qilardi orzu.
O‘t yoqdim. Tutashdi shoxu shabada — Gulxanda lang yondi tunning parchasi. Boqdim — qorong‘ulik yotar dunyoda, Mening qarshimda-chi, kunning darchasi.
Tunni tong o‘ldirdi, Tongni shom o‘ldirdi. Shomni bo‘g‘di tun... Nima uchun?..
Qizil chiroq — yo‘l yo‘q. To‘xtagin! Qizil chiroq — eshiklar yopiq. Nima qilay — meni sevmading, Qizil chiroq ko‘zingda yoniq.
Fevralning oxiri. Hali izg‘irin. Hali bosinqirab uxlar bog‘chalar. Yelkalar sog‘ingan bahor yomg‘irin, Xushnud qanot qoqib uchar zog‘chalar.
Shamolning bag‘rida bog‘man — devorim yo‘qqa o‘xshaydir, Dovullar silkitib ko‘rdi — g‘uborim yo‘qqa o‘xshaydir. Bu sahrodir mening qasdimda har dam bostirib kelgon, O‘zimman bir biyobonda — qatorim yo‘qqa o‘xshaydir.
Xiyonatning yuzi chiroyli, Lablarida mayin tabassum, So‘zlari ham samimiy — Ayni Sadoqatday kamtar, kamsuqum.
Chopqir-chopqir yellarga Havas qilgandim, ammo Toshga oyoq qo‘ysam ham Tizgacha botib ketdim.
Chap ko‘ksimda yurak. Chap qo‘lim bilan Qushga don tutaman: — Qo‘rqma, qush, donla!..
Biz uch og‘a-ini edik, Qo‘shchi edik mehnatkash. Akam bir kun yer timdalab, Zerikdimi, dedi:— Bas!..