Sahifa yuklanmoqda . . .
Yo - Asarlar - yo so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Bosib kela boshlar shom qorong‘usi, Uylarda chiroqlar charaqlar sho‘x-sha’n. Bu xona kechani kutib olgusi, Xo‘mrayib, badqavoq bir nazar bilan.
Sevging yuragimda bir daryo bo‘ldi, Falakdan falakka oqdi betinim. Qaradim: u nogoh qon bilan to‘ldi — Senga nima bo‘ldi, sevgilim?
Yuraver. Qolma yo‘ldan. Qolgan qolar. Achinma. Cho‘chima hech narsadan — O‘zbekiston oldinda.
Hamma mendan minnatdor, Hamma ochadi quchoq. Ammo qaydan qadalgan Yelkamga buncha pichoq?..
Sizga zarracha yo‘qdir hasadim, Faqat turnalarga qalbimda havas. Ular o‘tar ekan, tirik jasadim Tub-tubida ruhim qo‘zg‘alar besas.
Ko‘zimdan ko‘ra Yuragim ko‘proq yig‘ladi. Oyog‘imdan ko‘ra Yugurdi ko‘proq...
Bu yolg‘on chaqqondir, Bu yolg‘on — chapdast. Qochdingmi — quvonib Quvishin qo‘ymas.
Bu yerda faqat tun. Faqat tun. Tun. Tun... Azobi — qabrga borishdan uzun. Qahraton muallim beradi ta’lim — "Stalin bilmaydi, o‘rtoq Stalin"...
Ko‘ksimda izg‘irinlar. Ko‘ksimdagi muz — kimlar?.. Kimlar?.. Jim... Otildi o‘q. Yomonlikning ismi yo‘q...
Quyosh bor, biz — g‘olib — kunlar kuldilar, Olamning yarmi biz — tunlar kuldilar. Tunlar tugasin deb men ham yongandim, Qismating — biz deya kullar kuldilar...
Mening o‘ng qo‘lim bor, Mening so‘l qo‘lim. O‘ng tomonim — bo‘m-bo‘sh, So‘lida — yurak. Yuraksiz tomonda (Bilmayman o‘zim!) Yuraksiz boshim ham bo‘lishi kerak.
Hali yorilmagan Yangi peshonam, Jim turgin — Devorlar uraversin do‘q.
Derazamda ikki qush Suhbat qurdi o‘zicha: — O, naqadar odobli, Kamtar maxluq musicha!..
Po‘latdan zirh kiyar Yevropa, Qamoq qurar, tanklar quyadi. Dohiylarni suyadi ko‘plar — Qatiqqo‘lligini suyadi. U tomonda tillarda Gitler, Biz tomonda — o‘rtoq Stalin. Va qiyshaya boshlar Ona Yer — Buziladi muvozanati. Ammo Parij ko‘chalarida Kezar ekan negadir ma’lul — Rilke gado ayol qo‘liga Ta’zim bilan tutqazadi gul...
Dunyo qotdi beshamollikda. Hayot... battar tortmasin deb dim, Bosh ko‘tardim okopdan tikka: — Hammangizni, dushman, kechirdim!
Kechalari yurak sanchadi, Tutunlarga to‘ladi boshim. Rutubatli tunni yanchgani, Ruhimda bir porla, quyoshim.
Iztirobdan Yurak yuksalib borar, Teranlashib borar, Borar kenglashib, Go‘shtlikdan Asabga aylanib borar...
Bo‘linib boryapman ming bir bo‘lakka, Ona, oqibatim adashib ketdi. Bolam, qayerlarda qoldi shafqatim? Sevgilim, labimni yo‘qotib qo‘ydim.
Shudgorzorda donlaydi Qarg‘alarning galasi. Tog‘lar boshi tumandir, Xasu xashakda qirov.
Sizning vaqtingizni olmayman bekor, Axir, har bir satr so‘mli, tiyinli... Ammo she’r so‘ngida bir savolim bor: Vijdon bilan yashash shuncha qiyinmi?
Bu dunyodan ketganimmi, Bu dunyoga qaytganim, Tillarimdan to‘kilgan so‘z — Boychechakning aytgani.
Endi ketaman. Yomg‘irli ko‘chalarda Mashinalar sachratib o‘tar Chiroqlar suratini.
Xayr... Yig‘lamang... Agar qaytsangiz, Kalit o‘sha joyda bo‘ladi...