Sahifa yuklanmoqda . . .
Un - Asarlar - un so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Bu dunyodan ketganimmi, Bu dunyoga qaytganim, Tillarimdan to‘kilgan so‘z — Boychechakning aytgani.
Sen haqingda ko‘p gapiradilar — U go‘zal, deydilar. So‘zlari asal, deydilar. Men esa jamoling ta’rifini Hatto she’rimga ham sig‘dirolmayman
Xaloyiq ortingdan boqadi hayron: Kuylaging uzunu plashing kalta, Bir qo‘lingga tutib zangor soyabon. Birida qappaygan odmi to‘rxalta...
Kuzakning besohib kechalarida Izg‘irinlar yelar, yomg‘irlar ezar... Dunyoning ho‘lzulmat ko‘chalarida, Tentirab kezinar yolg‘iz deraza.
Bahodir, men sen bilan suhbatdosh bo‘lgandim. Dunyolarni dengizday yuragingga cho‘ktirib qo‘yganding... Ammo, o‘zing Amudaryoga cho‘kib ketganding. Ukam, shu she’rni senga bag‘ishladim. Malika, men seni ko‘rganim yo‘q. Sen o‘z sevgingga g‘arq bo‘lding... Singlim, shu she’rni senga bag‘ishlayman.
Tong chog‘i tun bilan kunduz uchrashdi, Tunda armon bilan yulduz uchrashdi, Bahor bilan kuzak — baxtxush uchrashdi, Toshlar uchrashdilar, biz uchrashmadik.
Kun botib, oy chiqqanda, Oyday go‘zal juvonni Osmon kabi bag‘rimga Bosib, balandlab ketdim...
Derazaning pardasin surib, Tongda boqdim ufqqa bekor... Men bilmabman beparvo yurib, Tog‘ boshiga qor tushibdi, qor.
Qarsaklar yog‘ildi mening sha’nimga. Zarb!.. Zarb!.. Darvozabon tosh kabi qotdi. Bir surur hayqirib kirdi tanimga, Stadion o‘zin falakka otdi.
Qog‘oz yaramaydi mening kunimga, Qog‘ozga ko‘chmaydi yonayotgan yurak. Shalviragan qog‘oz kerakmas menga, Dardimni bitgani menga tosh kerak.
Saharning salqinini O‘tga otdi saraton. Sahroning o‘rtasida Shamol qovjirab yondi.
Qush baland uchardi, Juda ham baland. Qanoti bor edi qushchaning, yohu! Ammo koinotga boqib bepisand, Yerda bir yurmoqni qilardi orzu.
O‘t yoqdim. Tutashdi shoxu shabada — Gulxanda lang yondi tunning parchasi. Boqdim — qorong‘ulik yotar dunyoda, Mening qarshimda-chi, kunning darchasi.
Tunni tong o‘ldirdi, Tongni shom o‘ldirdi. Shomni bo‘g‘di tun... Nima uchun?..
Qizil chiroq — yo‘l yo‘q. To‘xtagin! Qizil chiroq — eshiklar yopiq. Nima qilay — meni sevmading, Qizil chiroq ko‘zingda yoniq.
Fevralning oxiri. Hali izg‘irin. Hali bosinqirab uxlar bog‘chalar. Yelkalar sog‘ingan bahor yomg‘irin, Xushnud qanot qoqib uchar zog‘chalar.
Chopqir-chopqir yellarga Havas qilgandim, ammo Toshga oyoq qo‘ysam ham Tizgacha botib ketdim.
O‘zingni ayama, Beshafqat bo‘lgin. Joningga solib tur gohida burov. Shunda Topiladi Xoin bo‘laging — Unga rahm qilma, Qatl et darrov.
Men charchab senga suyandim, haqiqat. Soat bong urmoqda, Gaplashaylik, kel. Qo‘rqma, O‘tib ketdi bir kunlik dahshat.
Sen uxlayapsan. derazadan tushgan oy nuri sudralib-sudralib ko‘rpangga yetar.
Quyosh botib ketdi. Tug‘ilmoqda tun, Hali o‘pilmagan — ma’sum, bokira. Ko‘chada yuribman men nima uchun? Men, axir, o‘lganman, men bir xotira!
Endi she’r yozmayman unga bag‘ishlab, Endi xayolini o‘ylab yig‘layman. Ana, qorli kecha — oppoq farishta Bo‘salar olmoqda aziz manglaydan.
Xush qol, yorim! Taqdir seni Menga ko‘rmadi ravo. Bu dunyoning ismi gulmas. Puldunyodir bu dunyo.
Qudratingdan yaraldi olam, Yetti kunda yo‘qdan qilding bor. Darig‘ tutma mehringni mendan, So‘zsiz qoldim. Tangrim, so‘z yubor.