Sahifa yuklanmoqda . . .
On - Asarlar - on so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Chap ko‘ksimda yurak. Chap qo‘lim bilan Qushga don tutaman: — Qo‘rqma, qush, donla!..
Ehtiyotkor odam! Hey, ehtiyotkor odam! Yolg‘on kerak joyda bir bor jasur bo‘l, Ta’zim lozim joyda bir bor mag‘rur bo‘l. Sukut lozim joyda til bo‘lsang netar? Birovning g‘amida sil bo‘lsang netar?
O‘ttiz-qirq yil avval O‘zbekistonda, Boshqacharoq edi Farosat, didlar. U payt ham mehr-shafqat jo edi jonga, ammo o‘z joyini bilardi itlar.
Gulxanning taftimi urildi betga, Birov o‘zin tortdi seskanib chetga. Birov qo‘lin qildi yuziga qalqon, Teskari o‘grildi bitta shirin jon.
O‘zingni ayama, Beshafqat bo‘lgin. Joningga solib tur gohida burov. Shunda Topiladi Xoin bo‘laging — Unga rahm qilma, Qatl et darrov.
Bu yerga kelganda Ishondim. aniq — Oybekning muqaddas ostonasida yolg‘on o‘lsa kerak uyatdan yonib, kirolmay shoirning she’rxonasiga.
Men charchab senga suyandim, haqiqat. Soat bong urmoqda, Gaplashaylik, kel. Qo‘rqma, O‘tib ketdi bir kunlik dahshat.
Quyosh botib ketdi. Tug‘ilmoqda tun, Hali o‘pilmagan — ma’sum, bokira. Ko‘chada yuribman men nima uchun? Men, axir, o‘lganman, men bir xotira!
Men yo‘qman. Yolg‘onlar meni yo‘qotdi. Chin gaplar sevgimga qilmadi karam. Nega chorrahada tosh kabi qotding,— Endi sayr qilgin izg‘irin bilan.
Bu uyda yashashar bir-birin poylab, Bunda ezgu tuyg‘u qovjirar pinhon. Bunda faqat charchoq kezadi yayrab. Bunda uvalanib boradi inson.
Qudratingdan yaraldi olam, Yetti kunda yo‘qdan qilding bor. Darig‘ tutma mehringni mendan, So‘zsiz qoldim. Tangrim, so‘z yubor.
Bahor o‘tdi. Ko‘kda ko‘rinmas bulut, O‘rimga chog‘lanib sarg‘aydi dala. Men o‘n kun yashadim yoningda kulib, Endi fursat yetdi ketishga, ona.
O‘rdadagi ko‘prik ustida Kuzak bilan keldim ro‘baro‘. Qarab qoldim uning yuziga, Yuragimda ming og‘riq, ming o‘y.
Daryoning qum qirg‘oqlarida Yap-yalang‘och yotar saraton... Men qichqirdim quloqlariga: - Oting nima? Mudrama! Uyg‘on!
Aprel. Olmaota. Tongotar. Jimlik. Bir yengil shabboda oqadi ravon. Mash’um bu xabarni yetkazdi kimdir — Devorga suyandi G‘afur al G‘ulom.
Bu yerda o‘zlari uchun yig‘lashmas. Bu yerda yig‘latar birovning dardi. Bu yerda birovning g‘ami muqaddas, Bu yerda tabarruk o‘zganing qadri.
Surat parchasini yerdan ko‘tardim, Bir ko‘z boqar edi menga alamkor. Toshkent bog‘larida xazon tutardi, Daraxtlar ortida kezardi g‘ubor.
Shoirlar erta tug‘iladilar. Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday. Shoirlar armon bilan o‘ladilar, Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday.
Sen hali yoshliging bilan ovvora... Men ko‘zni yumdimmi, keladi bosib Ham shonli, ham besha’n, hamda bechora Xotira yukining og‘ir karvoni.
Bekor. Yolg‘on. Botmagan Muhabbatning quyoshi Tun keldi deb dodlagan, Bevafolar ko‘z yoshi.
Rashk, g‘iybatning to‘lqinlarida Kema misol chayqaldi xonam. Endi bizlar hech uchrashmaymiz... Xayr!
Umrimni bir olis ishqqa almashdim. Qochdim hushyorlikdan, tushga almashdim. Beqanot, qalbimni qushga almashdim — Sizsiz o‘tgan umrim bekor, yorijon! Ne baxtkim, yuragim bemor, yorijon!
Sen yo‘q eding. Besarhad fazo, Olti qit’a, to‘rt bahri ulkan O‘rtasida yashadim tanho Mushtday mo‘jaz yuragim bilan.
Ko‘ksim biyday sahro, Bo‘m-bo‘sh shahar aro Yupqagina qorong‘ilik to‘kilib asta, Chiroqlarning nuri shoyon porlaganida, Endigina muzlayotgan qorlarni bosib, Teatrga tanho o‘zim g‘amgin jo‘nadim.