Sahifa yuklanmoqda . . .
Uy - Asarlar - uy so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
— Haykal,— dedim,— sen ko‘rsatgan tomonga borib keldim. Hech narsa yo‘q. Qo‘lingni tushiraver endi. Qo‘lini tushirishdan uyalib, jim turaverdi haykal...
Saratonning samovatida Qovjiragan bir parcha abr, Dunyo — quyosh otashgohida — Vujudini yoqar besabr...
Chida, yurak — zormonda, Samovatda — qo‘llarim. Quyosh ko‘kda chirmanda — Kuyib ketdi qo‘llarim.
Yer aylanyapti quyoshi atrofida, Yulduzlar samosida porlayapti. Gullar shabbodaning quchog‘ida Labini tutyapti to‘lqin lablariga; Maysalar o‘smoqda adirlarida Shamolda to‘lg‘anib-to‘lg‘anib...
"Shashmaqom"ning qay sho‘basida Yig‘layotir ko‘nglim bu kecha? Musiqani bo‘lmagin, bedard... Olam temir zirhini yechar...
Sohillarga quyosh va dengiz Odamlarni tashladi sochib. Qumda — erib — mudraydi bir qiz Badanini osmonga ochib.
Yuraver. Qolma yo‘ldan. Qolgan qolar. Achinma. Cho‘chima hech narsadan — O‘zbekiston oldinda.
Bu yolg‘on chaqqondir, Bu yolg‘on — chapdast. Qochdingmi — quvonib Quvishin qo‘ymas.
Quyosh bor, biz — g‘olib — kunlar kuldilar, Olamning yarmi biz — tunlar kuldilar. Tunlar tugasin deb men ham yongandim, Qismating — biz deya kullar kuldilar...
Kechalari yurak sanchadi, Tutunlarga to‘ladi boshim. Rutubatli tunni yanchgani, Ruhimda bir porla, quyoshim.
Xayr... Yig‘lamang... Agar qaytsangiz, Kalit o‘sha joyda bo‘ladi...
Bu odam gullarni juda sevardi — Xonasida gullar qiyg‘och, rang-barang. Ishidan shoshilib qaytib kelardi, So‘zlashgani erka gullari bilan.
Ehtiyotkor odam! Hey, ehtiyotkor odam! Yolg‘on kerak joyda bir bor jasur bo‘l, Ta’zim lozim joyda bir bor mag‘rur bo‘l. Sukut lozim joyda til bo‘lsang netar? Birovning g‘amida sil bo‘lsang netar?
Ulkan odam charchoq edi, Horigan edi juda, Avtoning bo‘sh kursisiga Vujudini tashladi...
Bu yerga kelganda Ishondim. aniq — Oybekning muqaddas ostonasida yolg‘on o‘lsa kerak uyatdan yonib, kirolmay shoirning she’rxonasiga.
Men charchab senga suyandim, haqiqat. Soat bong urmoqda, Gaplashaylik, kel. Qo‘rqma, O‘tib ketdi bir kunlik dahshat.
Bu uyda yashashar bir-birin poylab, Bunda ezgu tuyg‘u qovjirar pinhon. Bunda faqat charchoq kezadi yayrab. Bunda uvalanib boradi inson.
Daryoning qum qirg‘oqlarida Yap-yalang‘och yotar saraton... Men qichqirdim quloqlariga: - Oting nima? Mudrama! Uyg‘on!
Bekor. Yolg‘on. Botmagan Muhabbatning quyoshi Tun keldi deb dodlagan, Bevafolar ko‘z yoshi.
Sen bor eding. Meni kuzatding. — Bolam, singib ketma shaharga, Yurak bilan ko‘ksing bezadim, Eslab turgin olis safarda. Tillarimda ertak bo‘lding sen...
Ucholmasdan qoldi jonu tan, Osmon qayda? Qaradim ilkis... Sochin yoyib falakda, sho‘x-sha’n Porlar quyosh — Barchinday bir qiz.
Chavandoz uloqdan qaytdi piyoda, - Ranglaringiz bir ol, ayting, ne bo‘ldi? - Onasi, dardimni qilma ziyoda, Onasi, otginam... otginam o‘ldi...
Men daryoga qarmoq tashlayman, Ana, baliq — silkir dumini. Men baliqni ozod aylayman, Kechiraman ochko‘zligini.
Bu qiz bir so‘mga ham qiladi muqom, To‘ydan qochib chiqdi uyalib maqom. Qo‘shiq — navbatdagi bir "...xon" haqida, Pulni ol! Or-nomus eski aqida.