Sahifa yuklanmoqda . . .
Bol - Asarlar - bol so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Yiqildingmi?... Ko‘zlaringda Buncha alam, Buncha alam! Ustu boshi chang ko‘rmagan, Dard ko‘rmagan Erka bolam!
Zanjirband it huradi, Tunga qarab g‘ingshinar... Gulbutaning tagida O‘ltiradi ajina...
Tun yarmida saraton ham Hokimligin tashladi. Ko‘ksi hamon yonib yotar Yalangdagi toshlarni.
Zanjirlarni uzdim, G‘ullarni buzdim. Oxir zindonni ham ayladim vayron. Erkin havo bilan hur bazm tuzdim — O‘ynadim bearmon, Kuldim bearmon.
"Paxtakor"ning halok bo‘lgan o‘yinchilari xotirasiga. Yomg‘irlar quyadi. Qor o‘tar yog‘ib... Men-chi, topganim yo‘q, hanuz yupanch so‘z.
Qarsaklar yog‘ildi mening sha’nimga. Zarb!.. Zarb!.. Darvozabon tosh kabi qotdi. Bir surur hayqirib kirdi tanimga, Stadion o‘zin falakka otdi.
Ko‘kda uchar qirqta kabutar, Bir o‘spirin yugurar yerda. Qushlar bilan manzillar o‘tar, O‘tib borar daladan, qirdan.
O‘t yoqdim. Tutashdi shoxu shabada — Gulxanda lang yondi tunning parchasi. Boqdim — qorong‘ulik yotar dunyoda, Mening qarshimda-chi, kunning darchasi.
Bahor o‘tdi. Ko‘kda ko‘rinmas bulut, O‘rimga chog‘lanib sarg‘aydi dala. Men o‘n kun yashadim yoningda kulib, Endi fursat yetdi ketishga, ona.
Bu odamning ikki qo‘lida ikki qappaygan to‘rxalta, ro‘zg‘oridan boshqa dunyoni bilmaydi bu odam. Bu odam dushman bilan quvongani uchun do‘stlarining yonida g‘amgin.
Shoirlar erta tug‘iladilar. Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday. Shoirlar armon bilan o‘ladilar, Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday.
Baland-baland daraxtlarning uchi falakda, Bir hayratki, musaffo, pok, kezar yurakda. Kichkinaman — ruhim, qalbim qarshingda karaxt, Bir ozgina bo‘ying kalta bo‘lsa-chi, daraxt!
Ey, mening munisginam, Mehribonim, opajon. Baland tog‘lar bag‘rida Bormisan sog‘u omon?
U bahorni kutdi intizor, Yo‘llariga ko‘z tutdi ilhaq. Quyosh chiqsa, erib bitsa qor, To‘yib-to‘yib o‘ynardi chillak.
Ko‘pingiz yomonmas, yaxshi bolasiz, Yashaysiz do‘konni ona deb bilib. Birovning ko‘ziga tikka boqmaysiz, Poyiga boqasiz zimdan tikilib.
Yomg‘ir yog‘ib o‘tadi Tunni oralab sim-sim. Shamollarda seskanib, To‘kilib titranar bog‘.
«Bolajon, eng baland cho‘qqiga chiqdik, Ammo bu cho‘qqi ham qilmagay vafo. Inson kelayapti ko‘tarib miltiq... Go‘dak iltijosi bo‘larmish bajo.
Ot jonsarak yer tepinar, Uzar tizginni. Tentak shamol olib kelar Jondor isini...
Go‘yo hanuz tirikday Siz, yana bolaligim... To‘rtta havaskor bola Termulamiz sizga jim.
O`g`lim, jigargo`sham, anytgin-chi, nahot, Achinmaydi joning onang holiga. Meni to`shaklarga mixlab qo`ydi bod, Kelsang bir ko`rsamu… o`lsam mayliga.
Bir kuni Yoningga kelaman, Deyman: men sen kutgan bolaman. Tinglaysan ochilib sen chaman, Men seni sevaman, sevaman!..
Oh, mening ortimdan ovvora onam, Bir parcha yuragi ming pora onam. Bir baloni ko`rib yorug` dunyoda, Toshkanni ko`rmagan bechora onam.
Sulton esini tanibdiki, har yili yoz kezlari uch yo to‘rt bola-baqra, goho kap-katta yoshdagi erkak Qichqiriqqa g‘arq bo‘ladi. Kunlab, haftalab butun mahalla-ko‘y oyoqqa qalqiydi, izillab-bizillab qidir ho qidir davom etadi, g‘arq bo‘lguvchi o‘sha kuni yo ertasi topilsa topildi, topilmasa, oradan besh, yetti... o‘n kunlar o‘tgach anhorning kunbotar tomonlarida yo beridan, yo naridan shishib, do‘mbira bo‘lib ketgan jasad suv betiga qalqib chiqadi...