Sahifa yuklanmoqda . . .
Sham - Asarlar - sham so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Yashamoqqa yetmaydi bardosh, Termulaman ko‘kka — keng g‘amga. Ko‘ngilchan qiz — Hayot qo‘yar bosh Qirqqa kirgan horg‘in yelkamga.
Goh gujum shovullar, goh shitirlar tok, Bu — bog‘da adashgan parishon shamol. Bormisan olamda, yuribsanmi sog‘, Shamolday yo‘llarni yo‘qotgan ayol.
Kunduzlari bedardlik yomon, Kechalari beomon og‘riq. Eshikni och, turibman vayron Derazada sollangan yorug‘.
Tarqab ketdi bulutlar birdan, Itlar oldi o‘zin soyaga. Maysalarni shovshatib, qirga Olov kunlar chiqdi piyoda...
Beshamollik qo‘ynida mudrab, Silqib oqar tumanmi, tutun. Bu harirlik ichida titrab, Bugun ko‘nglim bo‘ladi butun.
Hali yorilmagan Yangi peshonam, Jim turgin — Devorlar uraversin do‘q.
Dunyo qotdi beshamollikda. Hayot... battar tortmasin deb dim, Bosh ko‘tardim okopdan tikka: — Hammangizni, dushman, kechirdim!
— Kechalari tushimga Kirib qiynagan, ey, tosh, Muzday, sovuq bag‘rini Menga qiymagan, ey, tosh — Bir gul bo‘lib yoningda O‘tganimdan baxtliman!
Endi ketaman. Yomg‘irli ko‘chalarda Mashinalar sachratib o‘tar Chiroqlar suratini.
Saharning salqinini O‘tga otdi saraton. Sahroning o‘rtasida Shamol qovjirab yondi.
Dedilar: yashamoq — umrlik kurash... Kurashdim — shon uchun, rizqu ro‘z uchun. Kurashdim sevgi deb — ko‘ksimda otash, Kurashdim — qush kabi erkin so‘z uchun.
Shamolning bag‘rida bog‘man — devorim yo‘qqa o‘xshaydir, Dovullar silkitib ko‘rdi — g‘uborim yo‘qqa o‘xshaydir. Bu sahrodir mening qasdimda har dam bostirib kelgon, O‘zimman bir biyobonda — qatorim yo‘qqa o‘xshaydir.
Biz uch og‘a-ini edik, Qo‘shchi edik mehnatkash. Akam bir kun yer timdalab, Zerikdimi, dedi:— Bas!..
Ot jonsarak yer tepinar, Uzar tizginni. Tentak shamol olib kelar Jondor isini...
Shamoldek beqaror shoir sevgisi, Uning bor davlati - savlati. Sog'inchdan yoqar-u rayhonlar isi, Meni tanlaganing g'alati...
Shamchirog‘im, o‘chib qolma, shamol-ey! Tong otmasdan o‘chsang qanday yomon-ey! Tun qo‘ynida qoldirma sen hech kimni, Nur ko‘rmasa, kaminang ham tamom-ey! Shamchirog‘im, o‘chib qolma, shamol-ey!
Ko‘klam kirib kelar ko‘zlarga, Yiroqlardan kelar shamollar. Husn berar bahor qizlarga, Yashnab ketar bizni tomonlar.
Shamollar daraxtni bargini uzar, Shamollar qamchilab junjitar tanim. Sarg‘aygan bog‘larda oltin kuz kezar, Kuzning og‘ushida bu kun Vatanim.
O, bu kecha ajoyib oqshom, Asir etar oyning jamoli. Men xursandman, sarhushman bu dam, Esib turar bahor shamoli.
O‘qtin-o‘qtin g‘azab otiga minib, Vahshat solar telba Qo‘qon shamoli. Ko‘zlaring qisilib, qulog‘ing tinib, Ajrata bilmaysan yerdan samoni. Uch kun davom etar talotum, qutqu, Uch kun kattalarning tilida duo. Uch kun el taqvoga burkanar butkul, Ramazonda shuncha yodlanmas Xudo.
Bir daraxtni ko‘rdim – mag‘rur, barkamol, Istagan faslida gullaydiganday. Pisandiga yaqin kelmas qor, shamol: Durkun bargi mangu so‘lmaydiganday. Shul daraxtning oldida xor, g‘aribman, Yo‘l yarmiga etar-etmas horibman, Havodan kuz hidin olib turibman, Bahor menga qaytib kelmaydiganday.
Oyday yuragimda dog‘im bor endi, Kulfat o‘zimniki, taskin-daldam yo‘q. Uzoqda ishongan bog‘im bor edi, Suyangan tog‘im yo‘q – endi dadam yo‘q. Ishim yurishmaydi, yo‘lim unmaydi, Duo beradigan toza odam yo‘q. Gugurtcho‘p sinadi, shamim yonmaydi, Nuri ilohim yo‘q – endi dadam yo‘q.
O’z istaging bilan yashaysan bir dam, Shod o’tkaz qilsalar ham senga sitam. Jononlar bilan bo’l, tanang asosi Shamol-u tuprog’-u uchqun ila nam.
Bor narsadan qo’lda qolgani shamol, Bor narsa yo’qolur, bo’lur poymol. Bor narsani yo’qqa hisob etaver, Yo’q narsani bor deb etgil ehtimol.