Sahifa yuklanmoqda . . .
Osh - Asarlar - osh so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Bekor. Yolg‘on. Botmagan Muhabbatning quyoshi Tun keldi deb dodlagan, Bevafolar ko‘z yoshi.
Sen buyuk aktyorsan. Besarhad. Ulkan. Jumla jahonni zabt etmog‘ing mumkin. Zal kuldi, yig‘ladi mahoratingdan, Men ham burchagimda yig‘ladim, kuldim.
Men sevaman Dezdemonani, Kiprigiga qo‘ndirmayman gard. Chorlashmoqda sahnaga meni... Hozir uni o‘ldirishim shart.
Ucholmasdan qoldi jonu tan, Osmon qayda? Qaradim ilkis... Sochin yoyib falakda, sho‘x-sha’n Porlar quyosh — Barchinday bir qiz.
Men daryoga qarmoq tashlayman, Ana, baliq — silkir dumini. Men baliqni ozod aylayman, Kechiraman ochko‘zligini.
Men, har holda, Toshkentda edim, Xadrasida, yo O‘rdasida. Es-hushimdan ayrilib turdim Keng shaharning qoq o‘rtasida.
Armonlarim ushalsin deb Senga qaradim, osmon. Yulduzlaring duvva-duvva To‘kildi-ku boshimdan.
Biz parallel chiziqlarmiz, Uchrashmaymiz hech qachon. Olg‘a qarab talpinamiz, Izma-izmas, yonma-yon.
Tug`ilmasdan oldin men Chiqib Arshi a'loga, Oyni o`pib, qoldim men Yulduzlardan baloga.
Gulim, mehr ko`zda degani yolg`on, Mening dilimda hech o`chmas yolqinsiz, Qancha ko`rishmasak shuncha qadrdon, Qancha olis bo`lsak, shuncha yaqinsiz.
Kapalakday kelib, Qoshingga qo`nib, Ko`zingga termulib umrim o`tsaydi... Nima ham ko`ribman men yigit bo`lib? Sochingni silashga qo`lim yetmaydi.
Seni hech kim sevolmaydi meningdek: Vaslingga zor bu oshiqlar, ehtimol, Poyingga tiz cho`kib yig`lar, ehtimol, Lekin sodiq bo`lolmaydi meningdek!..
Ko`ngil ma'yus tortdi yilning so`nggida, Bilmam, nimang bilan sehrlading, qor. Bugun kuppa-kunduz ko`zim o`ngida, Yana bir yoshimni o`g`irlading, qor.
Sevmoq bu Kechirmoq degani asli, Toki bu dunyoda quyosh bor, gul bor. Yalpizlar gullagan shu bahor fasli, Sodiq hamdam bo`lgin sen menga, dilbar.
Izvosh guzardan o‘tib katta ko‘chaga burildi hamki, Yoqubxo‘jadan sado chiqmadi. Boy ikki-uch daf’a hamrohining avzoiga zimdan ko‘z yugurtirdi. Yoqubxo‘janing qaddi unikidan yarim qarich tik, shu bois u o‘tirgan holida ham xiyla salobatli ko‘rinadi. Odamlar, «Yoqubboyning shaxsiy qo‘riqchisi» deb gap tarqatishdi, «Mirkomil uning izmidan chiqmaydi» deganlar ham bo‘ldi.
Yoqub to‘ram kallasini salgina boshqacha ishlatgan edi, hayotida tubdan burilish yuz berdi: kissasi pul ko‘rdi, ro‘zg‘origa baraka kirdi, nomi mahalla-ko‘yning og‘ziga tushdi, hammasidan ham, begonalar tugul, uyidagi bola-chaqalarigacha uning izzat-hurmatini joyiga qo‘yadigan bo‘lishdi!
Bahor kechki ovqatdan so‘ng idish-tovoqlarni yig‘ib oshxonaga keltirdi-da, ularni yuvishga tutingan joyida qo‘li ishga bormadi. Ko‘ngli allaqanday noxushlikni sezganday birdan yuragi uvishdi, choy damlab, oila a’zolari jamuljam o‘tirgan ravonga qaytdi. Ostonaga yetganida ichkari xona eshigida kostyumini ko‘rsatkich barmog‘iga ilib osiltirib tutganicha qaqqayib turgan otasini ko‘rdi.
Sochimdan tirnog‘im qadar sevildim, Olovdan tuprog‘im qadar sevildim. Bir yorug‘ yuz izlab dunyolar kezdim, Ey xudo, yuzingdek yuzni topmadim.
Ona! Davralarning guli bo‘ldim men, Yolg‘on maqtovlarning quli bo‘ldim men. Quyoshning tik ketgan yo‘li bo‘ldim men, Qumlari to‘zg‘igan cho‘lcha qadrim yo‘q.
Men dunyoni ishqim bilan zabt etsaydim, Oshiqlarning oyoq gardiga yetsaydim. Dunyosiga xayr-xushlar aytib keyin Tuproq bilan oshno bo‘lgali ketsaydim.
Garchand bugun poygaklarda mening joyim, Garchand bugun unutilgan bir dalaman. Lek bir kuni poyim o‘pib kelar tog‘lar, Bulutlarga oyoq qo‘yib yuksalaman.
Ona qandoq o‘yin boshlab qo‘ydim men, Qandoq savdolarga boshimni berdim. Qandoq sahrolarda yurgandim ona, Qirq yil tovonimdan tikanlar terdim.
Kuyarmish ko‘rgan ko‘ngil, Ishqqa yuz burgan ko‘ngil, Yoshlikda bergan ko‘ngil, Yomon bo‘lar deydilar.
Aya, Yosh boshimga qildim ko‘p xato, Biroq xatolarni hech tan olmadim. Ko‘ngil olishni-ku bilmayman, hatto Ko‘ngil berishni ham o‘rganolmadim.