Sahifa yuklanmoqda . . .
She'rlar - Aziz foydalanuvchi! Agar siz hayotning past-u baland yo'llari aro kezib, dunyoning sho'rishlaridan toliqqan bo'lsangiz, bizga qo'shiling va ko'ngingizni ezgu hislarga oshno eting! Ushbu to'plamdan o'zbek va jahon she'riyatining eng sara namunalari o'rin olgan bo'lib, ular sizni dunyo tashvishlarini bir on bo'lsa-da unutib, tafakkurning cheksiz osmonida parvoz qilmoqqa chorlaydi.
Derazangni chertganida yomg’iru shamol, Meni yodga olurmisan, ey yolg’iz ayol. Uzun tunlar qiynaganda cheki yo’q xayol, Meni yodga olurmisan, ey go’zal ayol?! To’kilganda dardim kabi bargu xazonlar, Ko’z oldingni to’sganida qora to’zonlar, Sog’inchingni yashirolmay subhi azonlar, Meni yodga olurmisan, ey go’zal ayol?!
Bu dunyoning armonlari ko’p ekan, Ketar bo’lsang, tomonlari ko’p ekan, Chechagidan somonlari ko’p ekan, Xayr dema,xayr dema,sevgilim. Yarmi qora, yarmi oqdir dunyoning, Yarmi sahro, yarmi bog’dir dunyoning, Yarmi visol, yarmi dog’dir dunyoning, Xayr dema,xayr dema,sevgilim.
Tabassuming yodimda hamon, Yodimdadir xandon ko’zlaring. Kulgularing eslayman, bu on Unutilgan yolg’on so’zlaring. Atirgulning bargiday qizil, Alvon edi tabassuming ham — Ey ko’zlari xandon urgan qiz, Nahot sendan qoldi faqat g’am?!
Bilasizmi,ba’zan tunlari Sog’inaman sizni judayam… Istayman men shunda: Tun kabi Sizni mahkam bag’rimga bossam. Shamol sochgan sochlaringizni Olovida ketsaydim kuyib, Kechalari bossam bag’rimga
Bir cholni uchratdim, Qo’li qon edi, «Nima bo’ldi?» — deya so’radim hayron. «Do’stimni dushmanga sotgandim…- dedi, — Ikki qo’lim qondir o’shandan buyon». Bir cholni uchratdim, Tili yo’q edi, «Nima bo’ldi?» — dedim yoniga kelib. G’o’ldirab nimadir dedi,xo’rlangan Bobolar qabriga ishora qilib.
Unutayin degandim seni, Unutolmay qiynaldim seni. She’rlarimga ochdim sirlarim, Ketolmadi dildan she’rlarim. Men qushlarga aytdim ularni, Qushlar sevib qoldi gullarni. Men gullarga aytdim sirlarim, Seni yodga soldi islari.
Bu dunyoda orzu qilish soatlari bor, Ayniqsa, tunda, yulduzlar ostida, Yashilgina sayhonlikda, o’tlar ustida Hayratni quchoqlab yotganda. Bu dunyoda azoblanish soatlari bor, Ayniqsa, tunda, yulduzlar ostida, Yashilgina sayhonlikda, o’tlar ustida
Seni qo’msab,ichikkan olis O’sha sen tush ko’rgan manzildan Olib keldim senga bir hovuch Bobolaring qoni — qizildan. Yerga tomgan har bir tomchi qon Beiz ketmas,deganlari haq. Men keltirgan bir hovuch marjon Mehringga zor,mehringga ilhaq.
Qachon keldim? Nimaga keldim? YO she’r izlab keldimmi bunga? Nega kelib bag’rimni tildim, Nega dardim so’yladim tunga? Mungli Qirim bog’lari aro O’tar ekan kunlarim, nechun O’z-o’zidan tundek qop-qaro
Men quvg’inman, vatanidan ayro tushgan, Qanoti bor, osmonidan judo qushman, Olisdagi mungli diyor sig’gan tushman, Onajonim,Qirim, seni bir bor ko’ray! Olislardan shivirlaysan: «Bolaginam, Ayni bahor chog’i so’lgan lolaginam!» Ay, ko’zimdan tinmay oqqan jolaginam, Onajonim,Qirim, seni bir bor ko’ray!
Qayg‘um manim — bir umrlik jo‘ram manim, Yuragimning ich-ichida hujram manim, Oynasidan oyning nuri tushib turgan, Qafasdagi bulbuldayin uchib yurgan, Qayg‘um manim Qayg‘um manim — Tug‘ilmishdan soyamdayin yonimdasan, La ilaha illallohday yodimdasan.
Bolalikda aytar edim onamga doim: «Ulg‘aysam, men sizni tashlab ketmayman, qo‘riqlayman oromingizni.» Kun keldi, ulg‘aydim – sochlari oqargan onam ko‘zlari qorayib kutadi meni – oromin o‘g‘irlab ketgan o‘g‘lini.
“Vatan haqida yetti rivoyat” turkumidan. Dunyoning yarmin olib, Yarmiga qilib da’vo, Tinmasdi janggoh aro Shon-shavkatli shoh Doro. U qonga o‘ch ko‘zini Tikdi yangi yerlarga Va hayqirdi so‘zini Kutib turgan erlarga.
O‘zbekistonning birinchi Prezidenti Islom Karimov xotirasiga. Quchog‘ingga qaytdim, onajon — Ey, sen mening sevimli Baytim. Senda ilk bor ko‘z ochgan edim, So‘nggi dam ham bag‘ringga qaytdim. Sen — baxt kabi aziz va dilbar, Sen — taxtdan ham yuksak va baland, Ko‘zlarimga ko‘rinib turar Gumbazlari moviy Samarqand.
Yaproq uchib tushdi daraxtdan, Ammo yerga tushmasdan uchdi. Ayrilgandek muqaddas taxtdan Nahot uni alamlar quchdi? Hoy, sen yaproq, Qayga ucharsan Qaramasdan bo’ronu-qorga? Tovush chiqdi bo’ron ichidan, Shivirladi yaproq: “Bahorga…”
Do’stimni chaqirsam, Qaramay ketdi – Bir daraxt yonimda chayqaldi notinch. Tovushim ko’kdagi yulduzga yetdi, Qonimda uyg’ondi eng so’nggi ilinj. Dardimni aytsaydim, degandim, biroq Do’stimni chaqirsam, qaramay ketdi. Men uyga qaytdimu, yondirdim chiroq,
Uyalmasdan qo’ydim, Baqirib Minbarlardan she’r o’qimoqdan. Holbuki, she’r – Uyga chaqirib Dilingdagi sirni do’stingga Ochmoqdayin qutlug’ marosim. U – vasiyat, Ota qaysi bir
Tundan qo’rqma! Tunni ich! Va mag’rur boq saharga. Singan bo’lsa gar qilich, Aylanur u xanjarga. 1985
Qimirladi tunda u Yuragimning ostida, Qimirladi qo’rquvu Ajib bir talvasada. Go’yo so’ramoq bo’ldi: — Ona, ayt, tinchmi olam?! Yuragim g’amga to’ldi, Shivirladim: — Jim, bolam!
“Uxlanglar, uyg’oning…” – Shivirlar tun aro sham. Dast uyg’onib qarasam Oqib yotibdi qonim… Uyg’onib qarasang-chi, Uyg’otib qarasang-chi… Achchiq ko’zyosh. Qora qon. Qonga bo’yalgan qamchi?
Bepoyon dalada bir botir uxlar, Sochlari chatishib ketgan giyohga. Qay sado botirni yana qaytarar Bu ko’hna, bu soqov, bu kar dunyoga? Mo’ysafid tabiblar girdida halak, Duogo’y kampirlar uni qurshamish. Faqat uyqu aro tepinar yurak, Biroq ko’zlarini ochmas Alpomish.
Kuzni o’yla Qor ketishi bilan kuzni o’yla Kuzni o’yla G’ildiragi loyga botib qolgan aravani Tortolmayotgan otni ayamay qamchilab Kuzni o’yla Beshafqat kuzni o’yla
O’g’lim, bu yer – Bizning yerimiz. O’zimizning yerimiz. Qo’rqmasdan qadam tashla. Yer juda qattiq – Bobolarning qoni qotirgan uni, Momolarning ko’zyoshi qotirgan. O’g’lim, bu yer – O’zimizniki, Hadiksirama, ishongin otangga, Hadeb qarayverma orqangga. Yiqilsang, ko’tarar
Bu kichkina yolg’on olamni Qila olar talotum, ado – O’zin to’qib chiqarganlardan U uzoqroq yashaydi hatto. Uning kuchi shundakim, har bir Yurakka jo bo’lishi mumkin. O’lim bilmas bu yolg’on faqat Yurak bilan o’lishi mumkin…