Bola edim tasavvuri keng,
Qo’shni edim shodlig-u baxtga.
Gul-u maysa, bulutlar qolib,
O’xshatardim o’zim daraxtga.
O’sdim, menga yo’l ochdi hayot,
Kamayardi ranglar tobora.
Vaqt notasin o’zgartirgan so’ng
Umr kuyi g’alat jaranglar.
Oq-u qora kunlar ichida
Taqdir meni duch etdi senga...
Tun. Bebosh shamollar bastalab kuyin,
So’ng uni chizar gul chechaklariga.
Menga sezdirmasdan bir qizcha yig’lar
Berkinib tushimning burchaklariga.
Uzun tutqatordan yugurar tinmay,
Ko’zida qotadi arqon-arg’imchoq.
Haqiqat qidirib chiqqan edi u,
Lek yo’lda yolg’onlar ochdilar quchoq.
Bobosidan qolgan cho’pontayoqday
Qadrli bilardi hamma odamni...
Ayol muhabbatining o’ziga xosligi shundaki, u naqadar kuchli, naqadar o’tli bo’lmasin, otashin tuyg’ular haqida ochiq aytilmaydi. Ayol qalbi qanchalar nozik bo’lmasin, olovli hislarni berkitishga qodir. Ayol hech kimga aytmagan so’zlarini, ko’ngil sirlarini she’r deb atalmish mo’jiza qatiga singdiribgina yengil tortadi. Mazkur she’r ham ayol muhabbatining samimiy iqroridir.
