Doim yonma-yonmiz, hamroh kimdirga,
Kunning tonglarida, kechalarida.
Shahar yo‘llarini to‘ldirib birga,
Yolg‘izmiz umrimiz ko‘chalarida.
Gavjum bozorlarda, hiyobonlarda,
Tirband yo‘laklarda yonma-yon yurib.
Ulkan daryo kabi shovqin-suronda,
Qaylarga oqamiz turtib-turtinib.
Havo qorishtirar nafasimizni,
Izimizni yaqin qiladi tuproq...
Ushbu she'rni shoirning o'z hayoti - yoshlik umri haqida bitgan o'ziga xos iqrornomasi deyish mumkin. Unda shoir yoshligi qanday o'tgani haqidagi xotiralarini bayon etadi.
Ushbu tuyuq "boringiz" so'zining tajnisi asosiga qurilgan bo'lib, undan shunday ma'no yuzaga keladi: "Do'stlar, barchangiz birgalikda tund fe'lli yorim qoshiga boring va bir kecha bazmimga keltirish uchun oyoqlariga bosh qo'yib yolboring".
Mazkur g'azal o'zining jozibadorligi va ohangdorligi bilan Gadoiy adabiy merosida alohida ajralib turadi. Unda oshiqning xokisor holati shunchalar samimiy va dilga yaqin tasvirlanadiki, o'quvchi beixtiyor bu tasvirning asiriga aylanadi. G'azal bugungi kunda ham xonandalarimiz tomonidan sevib ijro etib kelinmoqda.
