Xurshid Davron Asarlari

Yoz ertagi

Dalalarning qoq o’rtasida Yeru-osmon aro bir ertak – Yulduzlarning mayin sasidan Tebranadi oppoq belanchak. Uxlab qolar horigan ota, Uxlab qolar terimchi-suluv, Uxlab qolar chorbog’ ortida Ariqchada jildiragan suv.

Kitobga kirish so'z

She’rni oq qog’ozga yozib qo’ymayman… She’r shamdir – Dilimda yoqib qo’yaman. She’r guldir – Qorlarga basma-bas turib Men uni ko’ksimga taqib qo’yaman.

O'rxun-enasoy toshlari

O’tlar o’qiyverib necha sarg’argan, Savodsiz yomg’irlar, Soqov bo’ronlar Harflarin manguga o’chirmoq bo’lgan – Har gal qutqargandir quyoshli tonglar. Ular bizni topib kelgunicha to Ko’rgan necha to’fon

Chingiz Aytmatov

Qarayman, xayolim qushin uyg’otib, Ko’raman: “Erk” so’zin aytgan quldayin, Ismingni olgancha qayg’uga botib, Bo’zrang otda yig’lab borar Kul Tegin. Koshg’ariy tushida seni ko’rgandi “Devon ul lug’atit turk” qog’oziga Toliqib boshini birpas qo’yganda

"Devonul lug'atit-turk" ohanglari

Ketaman “Devonul lug’atit-turk”ka, Hasratim, quvonchim olib ketaman. Moziyni bugunga, zaminni ko’kka, Qalbimni “Devonul lug’atit-turk”ka Ulay deb ketaman, bir kun yetaman. Qoyalarga chiqib qushdek boqaman, Ko’kshin yaproqlarda nurdek oqaman. Qora ko’k chodirin so’z bilan tilib, Mangraygan chaqmoqni olaman yulib, Ko’ksimga tilmochdek una taqaman.

Koshg'ariy

Olis-olislarda, ko’k yorug’ida Tovlangan adirda surgancha xayol, Osmonu zaminning o’rtalig’ida Chol turar – soqolin qo’mitar shamol. U daftarning oppoq varag’i kabi Moviyrang samoni tekislab, shaylab, Qalamni olovga botirib olib “Quyosh” degan so’zni bitar avaylab.

Padarkush

Men Samarqand yaqinidagi (hozir deyarli shaharga qo’shilib ketgan) qishloqlarning biri — Chordarada tug’ilganman .. Mana shu qishloqda ona tarafdan bo’lgan bobom Vafoxo’ja Maxsumning dala hovlisi — qo’rg’oni bo’lgan. Bobomning shahardagi bobomeros hovlisi Registon maydonining ro’parasida — ichkarroqda joylashgan Hovuzi sangin guzarida pishiq q’ishtdan tiklangan ikki qavatli imoratdan iborat bo’lib hozirgacha saqlangan.