Chingiz Aytmatov

Qarayman, xayolim qushin uyg’otib,
Ko’raman: “Erk” so’zin aytgan quldayin,
Ismingni olgancha qayg’uga botib,
Bo’zrang otda yig’lab borar Kul Tegin.

Koshg’ariy tushida seni ko’rgandi
“Devon ul lug’atit turk” qog’oziga
Toliqib boshini birpas qo’yganda –
Quloq tutmay so’zning ko’r ovoziga.

Yassaviy tushida ko’rgandi seni,
Ko’rganu chehrangni unutmay deya,
Abadiy zulmatga oldi o’zini,
Dunyodan tilamay o’zga bir hadya.

Sen aytar dardlarning unsiz nidosi
Bor edi Behzodning ol ranglarida,
Sen aytar dardlarning munis sadosi
Jaranglardi Yunus Emro ohanglarida.

Navoiy ko’rgandi seni, so’nggi dam
Bo’g’zidan sirqirab chiqarkan joni,
Taft qocha boshlarkan hatto so’ngakdan,
Sharqirab oqarkan tuproqqa qoni.

Manas ham seni deb jangga chiqqandi,
Seni deb mix botgan tovonlarining
Qora og’rig’iga Boychibor ko’ndi,
O’tlarga socharkan ol qonlarini.

Bolalari dorga tortilgan ona –
Qurbonjon ketmadi ko’zini yoshlab.
Sening kelishingga ishonib, yana
Janggohga qaytgandi erlarni boshlab.

Lekin ulardan ham oldin seni xalq
Tushida ko’rgandi…
Bilib yurarsan:
Shu sabab ortingda: “Qo’rqmagin, sen haq!”
Degan bir nidoni sezib turarsan.

1986