Dunyo yuzga niqobin tutib
Ko’zimizni boylar ekan-da-
Men ukam deb opichgan umrim
Ulg’aymoqda ikki yelkamda.
Bahor kelsa, sochpopuk taqib,
Sumalakka izlardim toshlar.
Menga popuk bergan majnuntol
Endi g’amdan ertaklar boshlar.
Omonlig-u esonlik tilab,
Buvam duo qilardi uzoq.
Ona, nega yuzingiz so’lg’in,
Ota, nechun qo’lingiz qadoq?..
"Odamlarga beg'araz kulgi ulashib, ularning qalbidan g'uborlarni ketkazuvchi hazil chinakam hazil, aks holda, u bema'nilikdan o'zga narsa emas", deydilar. Ushbu hikoya qahramonlari ham katta odamlar bo'lishiga qaramay, ana shunday bema'nilikni o'ziga odat qilgan kishilardir. Hikoya bilan tanishish jarayonida ba'zi hazillarning tagi zil ekaniga o'zingiz ham amin bo'lasiz.
