Menga “maqtov”lardan toshlar otgan do’st,
Quvonsam, ko’ziga parda tortgan do’st,
Barcha gunohini menga ortgan do’st,
Shu kichik yelkamga olam sig’adi.
Kulgusi jonimga tumor taqqan yor,
Xayoli yodimga nurday oqqan yor,
Mendan boshqa hamma qizlar yoqqan yor,
Hijron armonlardan ertak yig’adi.
Bobo, bu dunyoda yaxshi kam ekan,
Yaxshining ko’rgani mudom g’am ekan,
Eng yorug’ najotlar O’zda jam ekan,
Bu sovuq kunlardan ko’nglim sinadi...
To‘ra Sulaymonning «Iltijo» she’ri bahorga bag‘ishlangan. She’rning dastlabki bandida kelinchak bahor kelishi bilan tabiatda yuz beradigan o‘zgarish va jonlanishlar tasvirlanadi. Biroq banddan bandga shoirning bahorga iltijosi tobora kengroq ko‘lam, borgan sari chuqurroq mazmun kasb eta boshlaydi. Endi bahor bir fasl nomigina emas, balki tansiq tuyg‘ular mujassam, ezgulikning ramzi bo‘lib gavdalanadi.
