Iltijo

Bahor kelsa boshlanar bog‘da bulbul xonishi,

Sa’va, qumri nag‘masi, suralay tovlanishi.

Qirlarda lola sayli, qishlovlarda yilboshi,

To‘xtagay tabiatdan haqqushlar zorlanishi —

Bahor, ketma mening bog‘imdan.

Qilmishi qing‘ir zotga davr qayda, davron qayda?

Vatangado kimsaga beminnat makon qayda?

Yolg‘iz otga olamda nom qayda, nishon qayda?

Bahor, sensiz sahro-yu tog‘-u toshga jon qayda?

Ketma, bahor, mening bog‘imdan.

O‘lmaslikka ishora — o‘langa oshiqligim,

Saodatga ishora — zamonga oshiqligim,

Teranlikka ishora - ummonga oshiqligim,

Go‘zallikka ishora — bo‘stonga oshiqligim —

Bahor, ketma mening bog‘imdan.

Bukun qay bir yerda qish, qayda xazonrezgilik,

Qaylarda yoz, qayda kuz, qayda jondan bezgilik,

Ko‘klamning har nafasi umrga arzigulik,

Bog‘siz, bog‘bonsiz yerda ne ham qilsin ezgulik...

Ketma, bahor, mening bog‘imdan.

Giyoh bilan qoplanmish ko‘hna qabr boshlari,

Maysadagi shudringlar kimlarning ko‘zyoshlari?

Bu yerda yotar otam ham uzangidoshlari,

Har bahor eslar uni qavmi qarindoshlari —

Bahor, ketma mening bog‘imdan.

Yoz bo‘yi qorga zorman, qishda bahorga zorman,

Chamanda gul bo‘yiga intiqman, intizorman,

Kuz kelmay xazon bo‘lgan sevgi, guldan bezorman,

Bahorsiz ham diyorsiz el ichra benazarman –

Bahor, ketma mening bog‘imdan.