Bir sukut yashardi olamda,
Mahkam tutib quloqlarini.
U asrardi hamma tuyg’udan
Nurga tashna qaroqlarini.
Eshitmasdi hech bir tovushni,
Dunyo go’yo ovozsiz surat.
Tashqarida qorni gul bilan
Bezar edi o’yinqaroq mart.
Shamol tinmay cholg’usidan mung
Taratardi telba bog’larga.
Sukut hamon begona edi
O’zi dalli, ruhi sog’larga...
Ushbu she'r "asrlar g'amini kuylovchi" mashhur "Munojot" kuyi ta'sirida bitilgan bo'lib, unda shoirning qalb torlaridan taralgan ko'ngil nidosi ifodalangan. Hayotning achchiq haqiqatlari, dunyoning turfa jumboqlari haqida mulohaza yuritgan shoir "Sen beshik emassan, dorsan, tabiat, Sen ona emassan, jallodsan, dunyo!" deb yuboradi beixtiyor. Falsafiy ruhda bitilgan ushbu she'r o'quvchini chuqur xayolga toldirishi shubhasiz.
