Shamolning bag‘rida bog‘man — devorim yo‘qqa o‘xshaydir,
Dovullar silkitib ko‘rdi — g‘uborim yo‘qqa o‘xshaydir.
Bu sahrodir mening qasdimda har dam bostirib kelgon,
O‘zimman bir biyobonda — qatorim yo‘qqa o‘xshaydir.
Furqatning ushbu g‘azali-tabiat lirikasining namunasi. Unda ko‘klam kelishi bilan tabiatda ro‘y berayotgan go‘zal o‘zgarishlarni g‘oyat sinchiklab kuzatgan shoirning qalb kechinmalari aks etgan. Shoir o‘tkinchi umrni go‘zallik qo‘ynida ezgulik bilan o‘tkazishni istaydi. Chunki bahorgina emas, umr ham o‘tkinchi-“g‘animat”.