Kampir tong qorong‘isida xamir qilgani turib ho‘kizidan xabar oldi. O!.. Ho‘kiz yo‘q, og‘il ko‘cha tomondan teshilgan... Dehqonning uyi kuysa kuysin, ho‘kizi yo‘qolmasin. Bir qop somon, o‘n-o‘n beshta xoda, bir arava qamish—uy, ho‘kiz topish uchun necha zamonlar qozonni suvga tashlab qo‘yish kerak bo‘ladi. Odamlar dod ovoziga o‘rganib qolgan: birovni eri uradi, birovning uyi xatga tushadi...
Ushbu ruboiy pand-nasihat ruhida. Unda shoir shohlarga murojaat qilib, ularni fuqarolar ahvolidan hamisha ogoh bo'lishga va ularga zarracha ozor yetkazmay, imkon qadar yaxshilik qilishga chorlaydi.
