Bekat chorlar har tong-saharda,
Avtobus-la yelar xayolim.
Tushda uchgan samolaridan
Yana yerga kelar xayolim.
G’ildiraklar to’xtar. Qarshimda
Ishxonaga yetaklar so’qmoq.
Va hayotning necha soatin
Qog’ozlarga berib yashamoq.
G’arib kunga qo’ymoqqa nuqta
Qasd qiladi quyosh burib yuz...
Ushbu she'rda insonning yurak qatlarida bo'ladigan, hatto eng yaqin do'stga ham aytish, tushuntirish imkonsiz bo'lgan hislar juda ta'sirchan va sof holda ifoda etilgan. Alloh qaysidir bandasiga ulkan dard - shoirlik qismatini berar ekan, unga shu dardni ko'tara oluvchi ulkan yurak ham beradi. Binobarin, bunday ulkan yurak bilan inson kichikkina qishloqqa sig'maydi. U bu yerdan ketishga majbur. Ammo qayerga bormasin, dasht - vatani unga hamisha hamrohlik qiladi...
