Sahifa yuklanmoqda . . .
Mushkin qoshining hay’ati ul chashmi jallod ustina,
Qatlim uchun «nas» keltirur «nun» eltibon «sod» ustina.
Qilg‘il tamosho qomati, zebosi birla orazin,
Gar ko‘rmasang gul bo‘lg‘onin payvand shamshod ustina.
Noz-u ado-vu g‘amzasi qasdim qilurlar dam-badam,
Vah, muncha ofatmu bo‘lur bir odamizod ustina.
Man xastag‘a jon asramoq emdi erur dushvorkim,
Qotil ko‘zi bedod etar har lahza bedod ustina.
Ul gul yuzi shavqi bila shaydo ko‘ngul shom-u sahar,
Bulbuldek aylar yuz navo ming nav faryod ustina.
Boshimg‘a yoqqon g‘am toshin mingdin biricha bo‘lmag‘ay,
Gardun agar ming Besutun yog’dursa Farhod ustina.
Ey shah, karam aylar chog’i teng tut yamon-u yaxshini,
Kim mehr nuri teng tushar vayron-u obod ustina.
Xoki taning barbod o‘lur oxir jahonda necha yil,
Sayr et Sulaymondek agar taxting qurub bod ustina.
Ne jur’at ila Ogahiy ochg‘ay og’iz so‘z dergakim,
Yuz xayli g‘am qilmish hujum ul zori noshod ustina.
(1809-1874) Alisher Navoiydan keyin o’zbek adabiyoti tarixida ijodining ko’lamdorligi jihatidan birorta adib Ogahiy bilan bellasholmaydi. U yigirma ming misradan ortiqroq she’rlar, olti tarixiy asar, o’n to’qqiz tarjima asari qoldirgan. Uning «Ta’viz ul-oshiqin» («Oshiqlar tumori») devoni mashhurdir. Devonga o‘zbekcha she’rlar bilan birga fors-tojik tilida yaratilgan asarlari ham kiritilgan.