Oddiy ertak

Dunyo yaralgandan so’ng
Loydan tiklandi vujud
Va unga jo aylandi
Muhabbat, mehr, sukut.

Farishtalar ta’zimga
Saf tortishdi osmonda.
Shundanmi, go’zal hislar
Paydo bo’ldi Insonda.

Ming yillar o’tib ketdi,
Avlod to’ldi zaminda.
Kimni ko’rsam, bir g’alat
His jo’shar yuragimda.

Hamma menga qarindosh,
Hamma farzandi Odam.
Shu yaxshilar ichida
Yashab yuruvdim men ham.

Maysadan ham nozikroq
Yurak bor edi menda.
Uni yo’qotib qo’ydim
Senga duch kelgan kunda.

O’zi yerlikmisan, ayt,
Yo arshdanmi tuprog’ing?
Qiyinmikin shunchalar,
Egilib qaramog’ing?

Ko’zlarimni hayratga
Botirib qo’ydi olam.
Yig’i kelar — toshyurak
Qarindoshni o’ylasam…

Savob-u gunohimni
Hisob qilar malaklar.
Bir yomon niyat meni
Ko’pdan buyon daraklar:

Qaramayman, kulmayman,
Qarindoshlar bo’lsak ham.
Afzaldir xarsang toshlar
Sendan, mehrsiz odam.

Bir inson deb g’ussani
Hamdard qildim holimga.
Yana nelar yozarman
Nomayi a’molimga?…