Sahifa yuklanmoqda . . .
Kel, dahrni imtihon etib ket,
Sayri chamani jahon etib ket.
Bedardlaring jafolaridin
Faryod etib, fig’on etib ket.
Dunyo chamanini bulbulisen,
Gul shoxida oshyon etib ket.
Ey ashk, ko’zimni maktabidin
Hayrat sabaqin ravon etib ket.
Olam chamaniki bevafodur,
Bir oh bila xazon etib ket.
Ushshoq maqomi bo’stondur,
Azmi rahi bo’ston etib ket.
Maqsad na edi, jahona kelding?
Kayfiyatini bayon etib ket.
Fosh etma ulusqa ishq sirrin,
Ko’ngulda ani nihon etib ket.
Kel, ishq yo’lida ko’zlaringni
Ey Nodira, durfishon etib ket.
(1792-1842) O‘zbek mumtoz adabiyotining yorqin yulduzlaridan biri Nodira XVIII asrning oxirgi choragida Andijon hokimi Rahmonqulibiy oilasida dunyoga kelgan. Asl ismi Mohlaroyimdir. Nodira, Maknuna va Komila taxalluslari bilan ijod qilgan. Nodira she’riyati qizg’in va hayajonli, boy va mazmundor, ayni paytda fojialar bilan to’la hayotining o’ziga xos sharhlaridan iborat. Bu she’riyatning bosh mavzusi ishqdir. Uning har bir satridan ishq hidi anqiydi.