Sensiz

1. Sovuq. Atrof temir. Qo‘limni ochdim,

Yelkamda chatnadi qaynoq qo‘rg‘oshin...

Vayrona qa’ridan ko‘klarga qochdim —

Arzonga oldilar Majnunning boshin.

Rahmsiz olomon, sizga ne kerak?

Angladim, jismimni, ruhimni bog‘lar.

Vahiy keldi menga, chirpandi yurak,

Aks-sado berdi muqaddas tog‘lar.

Farog‘at zirvasi. Olam — bilgisiz,

Oxiri sen kelding. Xayolga tolding.

Vodiy og‘ushida so‘zsiz, belgisiz.

Asta odimlar-la ko‘zdan yo‘qolding.

Faqat qayga ketding, qaylarda qolding

Oh, qanday yashayman sensiz — sevgisiz.

Sohilda bir o‘zim. Dengiz qorong‘u.

Yelkansiz kemaning ichinda shubham,

Vahima shiviri, bo‘g‘zimda og‘u,

Aqlim bir falokat sezadir mubham.

Ranggi o‘chgan osmon xunuk g‘uldirar,

Achchiq chirqiraydir noma’lum bir qush.

Va yonimda qonli buloq chuldirar,

Atirgullar, sening gullaring behush.

Feruza, zumrad gullaring payhon.

Oh, tushding kemadan. Karnay chaldilar,

Va ko‘zga ko‘rinmas qo‘llar shu zamon

Ag‘dardilar meni, kishan soldilar.

Faryodim ichimda, otma gulingni...

Otma, yolg‘izlikdan — baxtli qulingni.

3. So‘ldirma gulingni, ilohim, yonsin,

Yer-u osmon ko‘rsin ko‘z yummay bedor.

Vaqt — ulug‘ hakam. Ruhing uyg‘onsin.

Asriy umidim — Sen. Sen borsan. Sen — bor

Roviylar ne uchun? Haq va haqiqat!

Asirlik zanjirin parchalab tashla.

Vujudingni yoqsin alamli fikrat

Ayon haqiqatga, haq yo‘lga boshla.

Fursat o‘tmakdadir. Vaqt bu — beomon.

Omonat dunyoda omonat odam —

Vijdon shevasi bor, mehrobi iymon —

Asl insonlarin chorlaydi bu dam.

Falakka sanchilib qolgan ko‘zim bor,

Olovlar, chamanlar ichra o‘zim bor.

1994