Sahifa yuklanmoqda . . .
Dunyoga kelib loyiga bilmay bota qoldim,
Darmon yo’qidin necha og’iz so’z qota qoldim.
Ko’rdumki ani dushmani ruh-u tan ekandur,
Lo o’qi bila ikki ko’ziga ota qoldim.
Mayxonag‘a kirdim, bila qoldim kuyarimni,
Masjidg‘a kirib, zohidi yaxdek qota qoldim.
Zohid, menga bir shishada may, senga namozing,
Ming taqvini bir kosayi mayg‘a sota qoldim...
Vahdat mayini piri mug‘on ilgidin ichtim,
Mansur kibi dorg‘a boshimni osa qoldim.
Bu telbaligim shuhrati olamg‘a to‘lubdur,
Bir jilvasig‘a ikki jahondin o‘ta qoldim.
Ayb aylamangiz Mashrabi bexudni, yoronlar,
Naylayki, bu g‘urbat ko‘chasidin o‘ta qoldim.
(1653-1711) Boborahim Mullavali o‘g‘li Mashrab mumtoz adiblarimiz orasida o‘zidan keyin alohida va takrorlanmas maktab yaratgan ulug‘ ijodkorlarimizdan biridir. Uning lirik merosi bilan birga «Mabdayi nur» va «Kimyo»asarlari ham yetib kelgan. Mashrab lirikasining mavzu qamrovi juda keng. Unda olam va odamga aloqador bo‘lgan barcha mavzular qamrab olingan deyish mumkin. Ammo ularning barchasi go‘yoki ishq-muhabbat mavzusi atrofiga birlashgandek tuyuladi.