Sahifa yuklanmoqda . . .
Navbahor. Ochildi gullar, sabza bo‘ldi bog‘lar,
Suhbat aylaylik kelinglar, jo’ralar, o’rtoqlar.
Xush bu mahfilda tiriklik ulfat-u ahbob ila,
O’ynashib, gahe tabiatni qilaylik chog’lar.
Rux ochib ko‘zdin nihon bo‘lsa paridek naylayin,
Ayrilib hush-u aqldin telba bo‘lmay sog’lar.
Xayfkim ahli tamiz ushbu mahalda xor ekan,
Oldilar har yerda bulbul oshyonin zog’lar.
Marham istab kimsadin, zaxmi dil izhor aylasang,
Choraye qilmoqdin o‘zga, ustiga tirnog’lar.
Tobakay mundog’ malomat kunjida doim Muqim,
Bu zamon ko‘z tutgin emdi senga bo‘lsun tog’lar.
(1850-1903) O‘zbek adabiyotining mashhur vakillaridan bo‘lgan Muqimiy o‘z ijodi bilan Chiqish adabiyotining eng yaxshi an’analarini davom ettirdi, ayni paytda, axborotlar oqimining kuchayishi hamda ijtimoiy hayotda kechayotgan o‘zgarishlarni adabiyotga olib kirib, uning yangilanishiga munosib hissa qo‘shdi. Muqimiy o‘z ijodiy maktabiga ega shoirdir.