Qil amon, yo rab...

Qil amon, yo rab, aduvlar mojarosidin meni,

Saqlag‘il osiy bu mardumning izosidin meni,

Ser ayla lutfi sultonlar atosidin meni,

Qil judo bul baxt-u tolelar qarosidin meni,

Qutqar, ey xonim, Hasan boqqol balosidin meni,

Qilg‘on ul behuda ham jabr-u jafosidin meni.

Koshg‘ar yurti buzuldi keldi, berdim xonumon.

Bosh suqarg‘a joy topolmay yurgan erkan bamakon,

Yaxshilik qildim, uyimga, etmadim dod-u fig‘on,

Chiqmayin joyi imomdin, ayladi bag‘rimni qon.

Qutqar, ey xonim, Hasan boqqol balosidin meni,

Qilg‘on ul behuda ham jabr-u jafosidin meni.

Ul mudarris sotti deb, soldi bu ko‘nglumga g‘ubor,

Oxiri bo‘ldi alar kori qoshingda oshkor,

Rahm etib, arzimga yetting sen, deding: «Ey Tunqator,

Yo‘q zamonimda mening zo‘rliq!» deding, ey shahriyor,

Qutqar, ey xonim, Hasan boqqol balosidin meni,

Qilg‘on ul behuda ham jabr-u jafosidin meni.

Qozilar oldida berdim o‘n iki tillosini,

Yona besh tilloni berdim, men pulni foydosini,

Rozi qildi qozilar, man ayladi, ig‘vosini,

Yona chiqmas joyidin, yalg‘on qilur da’vosini,

Qutqar ey xonim, Hasan boqqol balosidin meni,

Qilg‘on ul behuda ham jabr-u jafosidan meni...