Sahifa yuklanmoqda . . .
Ey, Sho‘x, ko‘z-u qoshinga olam gado, man ham gado,
La’li labi durposhinga olam gado, man ham gado.
Gohi qapog’ing jon olur, gohi qoshing yag’mo solur,
Bo’yla qapog’-u qoshinga olam gado, man ham gado.
Qadd-u labing fosh-u nihon, eldin olur tob-u tavon,
Ushbu nihon-u foshinga olam gado, man ham gado.
Boshdin ayoqing jon erur, jonlar sanga qurbon erur,
Jono, ayoq-u boshinga olam gado, man ham gado.
Har necha otsang o’q-u tosh, aylab g‘azab olamg‘a fosh,
Bo‘lg’usi o’q-u toshinga olam gado, man ham gado.
Jonlarda fikri surating, ko‘zlarda naqshi qomating
Suratgar-u naqqoshinga olam gado, man ham gado.
O‘n to‘rtdin yoshing o‘tub, husning jahonni yorutub,
Bu husning-u bu yoshinga olam gado, man ham gado.
Davlat sanga yo‘ldosh erur, lutfi xudo qo‘ldosh erur,
Yo‘ldoshing-u qo‘ldoshinga olam gado, man ham gado.
Oh-u yoshingga, Ogahiy, rahm etti ul xo‘blar shahi,
Ta’siri oh-u yoshinga olam gado, man ham gado.
(1809-1874) Alisher Navoiydan keyin o’zbek adabiyoti tarixida ijodining ko’lamdorligi jihatidan birorta adib Ogahiy bilan bellasholmaydi. U yigirma ming misradan ortiqroq she’rlar, olti tarixiy asar, o’n to’qqiz tarjima asari qoldirgan. Uning «Ta’viz ul-oshiqin» («Oshiqlar tumori») devoni mashhurdir. Devonga o‘zbekcha she’rlar bilan birga fors-tojik tilida yaratilgan asarlari ham kiritilgan.