Sahifa yuklanmoqda . . .
Oshiq bo’libman, ey yori jonim,
Vaslingni izlab, yo’qdur majolim.
Bir yo’qlamaysan kuygan qulingni,
Ko’zlari jallod, nozik niholim.
Rahm ayla manga, ey bag’ri qattiq,
Diydam to’la qon, ey sho’xi zolim.
Lab tashnalarga ayla nazora,
Qaddi chu shamshod qoshi hilolim.
Olding ko’ngulni bir-ikki so’zlab,
Devona bo’ldim, to’ti maqolim.
Har dam kuyarman, yodimga tushsang,
Bir ko’rmaguncha yo’qdur majolim.
Necha zamondur, ko’zdin nihondur,
Oshiq Muqimiy, ey xasta holim.
(1850-1903) O‘zbek adabiyotining mashhur vakillaridan bo‘lgan Muqimiy o‘z ijodi bilan Chiqish adabiyotining eng yaxshi an’analarini davom ettirdi, ayni paytda, axborotlar oqimining kuchayishi hamda ijtimoiy hayotda kechayotgan o‘zgarishlarni adabiyotga olib kirib, uning yangilanishiga munosib hissa qo‘shdi. Muqimiy o‘z ijodiy maktabiga ega shoirdir.