Sahifa yuklanmoqda . . .
Dardi dilim ango dedim, dema oni mango, dedi,
Kim manga oshiq o‘lsa ul lozim erur ango, dedi.
Yuz uza ikki nargising, vah, ne balo qaro, dedim,
Ko‘nglung-u joning olg’uchi ikki qaro balo, dedi.
Lablaring og‘zima yetur jon topoyin ango, dedim,
La’li tabassum aylabon yo‘qmu o‘lum sango, dedi.
Quchmoq erur beling hazin ko‘ngluma muddao, dedim,
Yo‘qmu uyoting ushbu so‘z degali, beibo, dedi.
Husnungga aylayin nazar man sori bir qara, dedim,
Yoshurubon yuzin, ket, ey masxara, behayo, dedi.
Bo’sayi lab savob uchun ayla mango ato, dedim,
Qosh-u qapog’ini chetib, qo‘y, bu so‘zing xato, dedi.
Vah, erkan etmagung hech vafo mango, dedim,
Zohir o‘lubdurur qachon husn elidin vafo, dedi.
Xasta ko‘ngulga qilg‘asan muncha nedin jafo, dedim,
Dema jafo oni saning dardingadur davo, dedi.
Ogahiy komini nedin aylamagung ravo, dedim,
Kom topormu jonin ul qilmog’ ucha fido, dedi.
(1809-1874) Alisher Navoiydan keyin o’zbek adabiyoti tarixida ijodining ko’lamdorligi jihatidan birorta adib Ogahiy bilan bellasholmaydi. U yigirma ming misradan ortiqroq she’rlar, olti tarixiy asar, o’n to’qqiz tarjima asari qoldirgan. Uning «Ta’viz ul-oshiqin» («Oshiqlar tumori») devoni mashhurdir. Devonga o‘zbekcha she’rlar bilan birga fors-tojik tilida yaratilgan asarlari ham kiritilgan.