Sahifa yuklanmoqda . . .
-Ey qushginam, kuylab ber bir oz,
Taranglashgan ruhimni yumshat.
-Erkin bo‘lsam kuylardim mumtoz,
Avval meni qafasdan bo‘shat!
-Xo‘p, ozodsan, qushginam, so‘yla,
Xushnud etgil ko‘nglimni bir on.
-Yo‘q, yo‘q, endi sen o‘zing kuyla,
Kengliklarga sig‘masdan shodon!..
1968
Amirqul Po‘lkan kamtar, kamso‘z, lekin ishonchli do‘stlari davrasida dilkash, tafakkuri teran shoir edi. U bilan do‘stona munosabatlarimiz bor edi. U „Sharq Yulduzi“ining she’riyat bo‘limida, men esa yozuvchilar uyushmasida she’riyat bo‘yicha adabiy maslahatchi bo‘lib ishlardim. Uning she’rlari quyma shaklda, misralari me’yoriga etkazilgan bo‘lar, quruq maqtovni yoqtirmas, tez qizarib ketguvchi edi (Shoir Yodgor Obid xotiralaridan).