Sahifa yuklanmoqda . . .
Yordin hijron chekar ushshoqi zor, ey do‘stlar,
Necha tortay hajr, chun yo‘q menda yor, ey do‘stlar.
Yor ishqin asragil pinhon, debon sa'y etmangiz,
Vah, ne nav etgum yo‘q ishni oshkor, ey do‘stlar.
Ishq bila gar birov lofi vafo-yu ahd urar,
Ishvagarlar ahlig‘a yo‘q e'tibor, ey do‘stlar.
Aylamang bekasligimni ta'na, bir kun bor edi,
Menda ham bir nozanin chobuksuvor, ey do‘stlar.
Yorsiz vayronda qon yig'larmen oxir, siz qiling,
Yor birla gashti bog'-u lolazor, ey do‘stlar.
Yorsiz ifrot ila gar yig'lasam, ayb etmangiz,
Kim, erur bu ish manga beixtiyor, ey do‘stlar.
Do‘stluq aylab tutung gah-gah labolab jomkim,
Qasdi jon qilmish manga dardi xumor, ey do‘stlar.
May ichingkim, dahr eli ichra ko‘p istab topmaduq,
Ahd-u paymonida bo‘lg'on ustuvor, ey do‘stlar.
Yoringiz vaslin g'animat anglabon shukr aylangiz,
Kim Navoiy o‘ldi bekaslikda zor, ey do‘stlar
(1441-1501) Hazrati Alisher Navoiy ijodi turkiy adabiyotning eng yuksak cho’qqisidir. Chunki hech kim unga qadar bu tilda bunchalik «ko’p va xo’b» (Bobur) yozmagan edi. Aytish mumkinki, undan keyingi salkam olti yuz yil ichida ham hech kim u kabi ko’p va yaxshi yozolgani yo’q. Navoiy barcha turkiy xalqlarning eng buyuk shoiridir. U o’zini «Xitodin to Xuroson»gacha yoyilgan turkiy «qavm»larning shoiri, deb bildi. Ularni bir adabiy til bayrog’i ostida birlashtirdi -«yakqalam» qildi. Buyuk shoir Xurosonda, uning poytaxti Hirotda yashab ijod etdi.