To‘fonga duch kelgan kapalak misol...

To‘fonga duch kelgan kapalak misol
Kuchimning boricha olg‘a yuraman.
O‘qiyman, o‘qiyman va yana alhol,
Xayolimda yangi dunyo quraman.
Ehtimol, aqldan ozganday bilib,
O‘ziga og‘dirib olgandir dunyo.
Ko‘z oldimda dunyo borar sitilib,
Chindan ham aqldan ozdimmikan yo?

O‘qiyman, o‘qiyman yana o‘qiyman,
Bir hodisa bo‘lsa o‘qish so‘ngida!
O‘zimcha qandaydir o‘ylar to‘qiyman,
Mo‘‘jiza yuz berar ko‘zim o‘ngida.
Shamsu Zuhra yana uchrashar shu tob,
Sohibqiron qayta tug‘ilar, go‘yo.
“Kuch — adolatdadir, qiladi xitob,  
Turonni omonat qoldirdim, dunyo”.

Bir er yashab o‘tdi javonmard, yonib,  
Nigohlari qancha dor, parda ko‘rdi.
Uning timsolida xalq bir javonib,
Navrasida kabi darparda ko‘rdi.
Biz-chi, nima qildik qavmu qarindosh?
Bobur yo‘qligida yerini bosdik.
Turganida dorga loyiq shuncha bosh,  
Qalandar Mashrabni dorlarga osdik.

Ko‘nglimdan ayirding, ko‘nglimdan hurkib,
Usmonni badarg‘a qilganing ozdek,
Yozning o‘rtasida bugundan qo‘rqib,
Ertani o‘ylamay “Yoz” deding, yozdik.
O‘qiyman, o‘qiyman, buzrukvorlarning
Nonimas, yuragi qorday oq edi.
Javdari yesa ham mehribon va teng
Sizu bizdan ancha baxtliroq edi.

Tushunaman, mangu xotiralar bu,
Portlatib bo‘lmaydi, otib bo‘lmaydi.
Ularga xaridor topish mumkinu
Ammo biror narxga sotib bo‘lmaydi.