Sahifa yuklanmoqda . . .
Sarig' og'rig' bo‘ldum, ey soqiy, xazoni hajr aro,
Qoni asfar mayki, bor har qatrasi bir qahrabo.
Yuz-u jismimdur sarig' barge qurug'an shox uza,
Shox-u bargekim, qurub sarg'arsa, kim ko‘rmish davo.
Ne marazdur buki, bir gulrux sharori ishqidin,
Bo‘ldi sarig' lola ko‘zum oqi-yu dog'i qaro.
Sud emish ko‘z tushsa asfar jinsi sari, vah, qani,
Sarvinozimkim, sarig gul bargidin kiymish qabo.
Sarg'arib qolmish havodis kojig'a hijron kuni,
Sir-sarig' qushdekki, kunduz qolg'ay ol qushlar aro.
Shom ila subh ar sarig' og'rig' emaslar, bas nedur,
Tun sochin yoyib, quyosh yirtib yuzin, tutmoq azo.
Dardi tufroqqa nihon etti Navoiy jismini,
Topibon bir shusha oltun, dafn qilg'andek gado.
(1441-1501) Hazrati Alisher Navoiy ijodi turkiy adabiyotning eng yuksak cho’qqisidir. Chunki hech kim unga qadar bu tilda bunchalik «ko’p va xo’b» (Bobur) yozmagan edi. Aytish mumkinki, undan keyingi salkam olti yuz yil ichida ham hech kim u kabi ko’p va yaxshi yozolgani yo’q. Navoiy barcha turkiy xalqlarning eng buyuk shoiridir. U o’zini «Xitodin to Xuroson»gacha yoyilgan turkiy «qavm»larning shoiri, deb bildi. Ularni bir adabiy til bayrog’i ostida birlashtirdi -«yakqalam» qildi. Buyuk shoir Xurosonda, uning poytaxti Hirotda yashab ijod etdi.