Parkentim

Qirlarida qirg‘iysin qanoti qayrilmagan, 
Ovchisi imoniyu, oridan ayrilmagan, 
Suvga cho‘p tashlash bunda qushga ham buyurilmagan, 
Vatan ichra bu chaman Vatanning parchasidir, 
Chotqol tog‘ tizmalari quyoshning darchasidir.

Maysalari jilmayib, jilolar to‘kar bunda, 
Turnalar boshingizdan duolar to‘kar bunda, 
Rayhonlarning poyiga sabolar cho‘kar bunda, 
Ko‘rsangiz ko‘zingizga quvonchlar chirmashadi, 
Yursangiz izingizni gullari talashadi.

Jilg‘alarin jarangi joningizga chertadi, 
Buloqlari baxt tilab zam-zam suvlar tutadi, 
Kunduz quyosh, oqshom oy yo‘lingizni kutadi, 
Qushlarin qo‘shig‘ida tangrining kalomi bor,
Majnuntol ta’zimida kelinlar salomi bor.

Masjidlarin ko‘kiga farishtalar sig‘maydi, 
Bunda kimki yig‘lasa, Xudoyimga yig‘laydi, 
Bu maskanda Bobomochin, ne valiylar ulg‘aydi, 
Yaratgan osmonidan orom sochib turadi, 
Tongda gullar bulbulga kitob ochib turadi.

Momolarin allasi toshlarni ham balqitar, 
Qirq kokilli qizlari qarog‘ingiz qalqitar, 
Parkengda bir bor bo‘lgan ming bir dardni unutar, 
Boburga bolish bo‘lgan atri buloq chaman bu, 
Hofiz Ko‘hakiy suygan jannat jamol Vatan bu.

Kimga jonday azizmas ona bo‘lib tuqqan yer, 
Onam desa Mahmudni bir so‘zidan uqqan yer, 
Ko‘ksiga gul chechagin tumor qilib takqan yer, 
Yetti emas, yetmish ming avlodimga Vatansan, 
Bag‘ringda yotar bo‘lsam sen yodimga Vatansan.