O‘zbek

Manglayga kaft qo‘yib olisga boqsam,

Edildan ko‘rinar bo‘ylaring, o‘zbek.

Tush kabi jimirlab ming yil oqsa ham,

Noming aytar enasoylaring, o‘zbek.

Nuh to‘foni, demak, qismat shamoli,

Kimningdir kamoli, kimning zavoli.

Sargashta kun ko‘rding ohu misoli,

Shundan hamon mungli kuylaring, o‘zbek.

Dili qonga to‘lib, ko‘zlari – yoshga,

Alp Tegin bir hikmat chegirdi toshga:

«Bizning qayg‘umiz yo‘q boladan boshqa…»

Bolangga bog‘lidir o‘ylaring, o‘zbek.

Bir zamon olovni iloh bilgan el,

Quyoshga qarashni gunoh bilgan el.

Har bir bosqinchini qo‘noq bilgan el,

Yovga so‘qmoq bo‘lgan ko‘ylaring, o‘zbek.

Ismingni ayirib kechdi asrlar,

Xonlikni beklikka bo‘lgan ne sirlar?

Kentlarga sochilgan o‘rda, qasrlar…

Qumdan qorilganmi loylaring, o‘zbek.

Dil qo‘zg‘alsa, elni to‘xtatib bo‘lmas,

Sel qo‘zg‘alsa, gilni to‘xtatib bo‘lmas,

Zanjir uzgan qulni to‘xtatib bo‘lmas,

Tig‘ bo‘ldi har bitta mo‘ylaring, o‘zbek.

Bo‘yningdan ketgan yo‘q hali dor izi,

Qo‘y, qora kunlarning o‘chsin qorasi!

Sen borsan – Temurning ulug‘ vorisi,

Osmoningga qaytdi oylaring, o‘zbek.

Katta qishloq ekan Parij, London, Rim,

Dalamni sog‘inib ezildi ko‘nglim.

Dunyo go‘zali – sen, qadoqqo‘l singlim,

Go‘zaldir o‘ngigan ko‘ylaging, o‘zbek.

 Haftalab yo‘l qarab sarg‘aymas Kumush,

Tog‘ni tolqon qildi bobomeros musht,

Tin oldi dovonga boqib Alpomish,

Tog‘larni qo‘pordi yoylaring, o‘zbek.

Qo‘lingni ko‘zimga suray, otajon,

Yoningda ul bo‘lib yuray, otajon,

Yaxshi kunlaringni ko‘ray, otajon,

Sovimasin qo‘lda choylaring, o‘zbek.

Onajon, havoli bog‘lar muborak,

Handalak band bergan chog‘lar muborak,

Kelin yuzidagi dog‘lar muborak,

Bug‘doylarga to‘lsin uylaring, o‘zbek.

Sumbula – to‘kinlik, to‘ylar mavsumi,

Bir qo‘zg‘alib olar bog‘bonning xumi.

Asli, bir satrdir she’rim mazmuni:

To‘ylarga ulansin to‘ylaring, o‘zbek!

2004