Sahifa yuklanmoqda . . .
Ko‘nglum ichra dard-u g‘am avvalg‘ilarg‘a o‘xshamas,
Kim, ul oyning hajri ham avvalg‘ilarg‘a o‘xshamas.
Ne sitamkim, rahmi maxfi erdi zimnida,
Emdi qilsa har sitam, avvalg‘ilarg‘a o‘xshamas.
Demangiz Shirin-u Layli oncha bor husn ichrakim,
Xo‘blikda ul sanam, avvalg‘ilarg‘a o‘xshamas.
Javridin erdi alamlar, emdi tutmish o‘zga yor,
O‘lmishamkim, bu alam, avvalg‘ilarg‘a o‘xshamas.
Ishq aro Farhod ila Majnung‘a o‘xshatmang meni,
Kim, rasvoyi dijam, avvalg‘ilarg‘a o‘xshamas.
Ko‘yining ehromidin ko‘nglumni man etmang yana,
Kim, anga azmu haram, avvalg‘ilarg‘a o‘xshamas.
Ey Navoiy, qilmi Jamshid-u Faridun vasfikim,
Shoh G‘oziyg‘a karam, avvalg‘ilarg‘a o‘xshamas.
(1441-1501) Hazrati Alisher Navoiy ijodi turkiy adabiyotning eng yuksak cho’qqisidir. Chunki hech kim unga qadar bu tilda bunchalik «ko’p va xo’b» (Bobur) yozmagan edi. Aytish mumkinki, undan keyingi salkam olti yuz yil ichida ham hech kim u kabi ko’p va yaxshi yozolgani yo’q. Navoiy barcha turkiy xalqlarning eng buyuk shoiridir. U o’zini «Xitodin to Xuroson»gacha yoyilgan turkiy «qavm»larning shoiri, deb bildi. Ularni bir adabiy til bayrog’i ostida birlashtirdi -«yakqalam» qildi. Buyuk shoir Xurosonda, uning poytaxti Hirotda yashab ijod etdi.