Sahifa yuklanmoqda . . .
Kimga qildim bir vafokim, yuz jafosin ko‘rmadim?!
Ko‘rguzib yuz mehr, ming dard-u balosin ko‘rmadim?!
Kimga boshimni fido qildimki, boshim qasdig'a,
Har tarafdin yuz tuman tig'i jafosin ko‘rmadim?!
Kimga ko‘nglum ayladi mehr-u muhabbat foshkim,
Har vafoga yuz jafo, aning jafosin ko‘rmadim?!
Kimga jonimni asir ettimki, jonim qatlig'a,
G'ayri sari xulq-u lutfi jonfizosin ko‘rmadim.
Kimga soldim ko‘z qaro-yu oqini ishq ichrakim,
Qon aro pinhon ko‘zum oq-u qarosin ko‘rmadim?!
Sen vafo husn ahlidin qilma tavaqqu, ey rafiq,
Kim, men ushbu xaylning husni vafosin ko‘rmadim.
Ey Navoiy, tavba andin qilmadim shayx ollida,
Kim, bu ishda dayr pirining rizosin ko‘rmadim.
(1441-1501) Hazrati Alisher Navoiy ijodi turkiy adabiyotning eng yuksak cho’qqisidir. Chunki hech kim unga qadar bu tilda bunchalik «ko’p va xo’b» (Bobur) yozmagan edi. Aytish mumkinki, undan keyingi salkam olti yuz yil ichida ham hech kim u kabi ko’p va yaxshi yozolgani yo’q. Navoiy barcha turkiy xalqlarning eng buyuk shoiridir. U o’zini «Xitodin to Xuroson»gacha yoyilgan turkiy «qavm»larning shoiri, deb bildi. Ularni bir adabiy til bayrog’i ostida birlashtirdi -«yakqalam» qildi. Buyuk shoir Xurosonda, uning poytaxti Hirotda yashab ijod etdi.