Ertaklardan biri

Men Garsia Lorka…
balki Rauf Parfi …
yo‘q-yo‘q, Takuboku …
menimcha, Cho‘lponning
she’rini o‘qiyotgandim —
nigohimni to‘xtatdi
so‘zlarning biri…

Ko‘z oldim yorug‘lashdi .
“Nahot, eshitmagan bo‘lsang meni”, — dedi
so‘zlarning biri.

“Yo‘q”,-deya bosh chayqasam,
qiqirlab kuldi
so‘zlarning biri.

“Demak,hali dunyoni bilmas ekansan”,- dedi
so‘zlarning biri.

So‘ng qo‘limdan ushlab,
yetaklab ketdi
so‘zlarning biri…

Daryo kechdim, tog‘ oshdim,
ufqlar tomon shoshdim —
sovuq qotsam, isitdi,
och qolsam,nonga,
chanqasam suvga aylandi
so‘zlarning biri…

Yuksak-yuksaklarga talpinib bordim –
Qo‘llarimdan ushlab boraverdi
so‘zlarning biri…

“Olis-olislarda bitta vodiy bor —
unda quyosh bor,
mehr bor,
muhabbat bor.
Qalbing o‘sha yerda”,- dedi
so‘zlarning biri…

* * *

Tong bilan oqshomning qoq orasida,
Pahlavon Mahmudning maqbarasida
Go‘yo o‘qiganday ishqqa qasida
Bir-birin erkalar ikki kabutar.

Ichanqal’a aro qancha kezmayin,
Ularning tovushi taralar mayin —
Dunyoni sezmayin, dunni sezmayin,
Bir-birin erkalar ikki kabutar.

Ko‘ksimda uyg‘ondi keksaygan titroq,
Axir, sen mendan-da qanchalar yiroq,
Ko‘zlaring yodimga solgancha,biroq
Bir-birin erkalar ikki kabutar.

Bu ikki dunyoning surati edi,
Odamu Havoning siyrati edi.
Ikki dil ishqining qudrati edi –
Bir-birini suygan ikki kabutar.

Yo Layli-Majnunning ruhi edimi,
Yo Oshiq G‘aribning ohi edimi,
Yo ko‘kdan ishora – yohu edimi –
Bir-birini suygan ikki kabutar.

Uyg‘ondi yuragim unutgan xatar,
Ko‘rindi men senga bitmagan xatlar,
Mendan-da bexabar, sendan bexabar
Bir-birin erkalar ikki kabutar.

Ay, mening omonim, mening qurbonim,
Axir, sen eding-ku mening darmonim,
Ko‘rindi ko‘zimga misli armonim –
Bir-birin erkalab turgan kabutar.

Sochga oq tushganda armon befoyda,
Bugun sen boshqa-yu,men boshqa joyda,
Ammo, ishq boqiy deb oniy dunyoda
Bir-birin erkalar ikki kabutar.

Necha oylar o‘tdi,
Necha kun o‘tdi,
Sirlarimni olib necha tun o‘tdi,
Hamon ko‘z o‘ngimda bir juft ishq o‘ti –
Bir-birin erkalar ikki kabutar….