Dunyo darixi va chumoli

Atlantida cho’kdi.
Suv yutdi uni,
So’ngdi necha dilning orzu-xayoli.
Dengiz ko’pigida ilinib qolib
Faqat tirik qoldi bitta chumoli.

U jangu-jadalda yelgan kemalar
Eshgagiga chiqib zaminga yetdi.
Qilichlar qinidan chiqdi va shahar
Poyida sovutlar jaranglab ketdi.

Qattol Heraklni ko’rib qo’rquvga
Tushganda Troya erkak-ayoli,
Axey kemasidan bir ushoq donni
Yelkalab sohilga chiqdi chumoli.

Troya quladi
Herakl o’ldi,
Qoniga bulg’andi mard Agamemnon.
Ammo ushoq donni yelkalab olgan
Chumoli manzilga yetmasdi hamon.

Chilvirni bir zarb-la qirqdi Iskandar –
Jahon ham tiz cho’kdi uning poyiga.
Osiyo ustiga qo’zg’aldi xatar,
O’qlar uchdi Sharqning to’lin oyiga.

Parfiya quladi.
Baqtriya yakson,
Tuproqqa qorishdi Turon kamoli.
Ammo ushoq donni yelkalab hamon
Safari qarimay borar chumoli.

Uchdi insoniyat qora mo’ridan –
Osventsim.
Maydanek,
Zaksenxauzen...
Men hamon eshitib qolaman birdan
Xirosimaning faryod solgan ovozin.

Men hamon eshitib qolman… Birdan
Olisda sovutlar jaranglab ketar…
Donni yelkalagan chumoli esa
O’rmalar… U qachon manzilga yetar?!

1984