Do'stijon

«Qani anhor, manikim oqibat daryoga yetkazgay!»

(Rumiy)

(Gulnora opaga)

Yuragimni qiynab yotar diydoring,

Sochlaringni tolasicha ozoring.

Yig‘ishtirsang bo‘lmasmi bu bozoring,

Axir men ham g‘amsiz yurtdan kelmadim.

Do‘stijonim, dunyo bizdan qolarku,

Qolganda ham o‘z haqqini olarku.

Boshimizga ne savdolar solar u,

Baxt bozordan bir bozorlik qilmadim.

Yuzlaringda Xudoyimdan nur ko‘rdim,

Ko‘zlaringda hech kim bilmas sir ko‘rdim.

Yolg‘iz seni hur ko‘rdima-a, hur ko‘rdim,

Sendan o‘zga nurni ko‘zga ilmadim.

Diydoringni ko‘rolmayin dog‘daman,

Holingni bir so‘rolmayin dog‘daman.

Bag‘rim yerda, turolmayin dog‘daman,

Ming yil bo‘ldi jilmaymadim, kulmadim.

Mag‘rur edim, tikka ketgan yo‘l edim,

Sog‘inchingda olov bo‘ldim, kul edim.

Erta indin so‘ladigan gul edim,

Seni bir bor ko‘ray deya so‘lmadim.

O‘tib qo‘ysang bo‘lmaydiku bag‘rimdan,

Qahratonlar qo‘rqar emish qahringdan.

Senga bollar yasab beray zahrimdan,

O‘zim bemor, hech tabibing bo‘lmadim.

G‘animatman, ko‘zlarimni ko‘rib qol,

Bu oftoblig‘ yuzlarimni ko‘rib qol.

Ketayapman, izlarimni ko‘rib qol,

Mehr tilab ostonangdan jilmadim.

Do‘stijonim, aytgin qachon sensizman.

Poying o‘pganlaring aro tengsizman.

Men mehrdan bunyod bo‘lgan dengizman,

Bag‘ringni och, hech bahrga to‘lmadim.

Bu el ichra shoir degan shonim bor,

Sharaflarga to‘lib ketgan nomim bor.

Bu lazzatlig‘ ne’matlarga to‘ydimu,

Sening munglig‘ diydoringga to‘ymadim.

Xudoyimning dunyosida zerikdim,

Boshdin oxir ro‘yosida zerikdim.

O‘zing menga bir dunyo bo‘l do‘stijon,

Bu dunyoda man sani deb o‘lmadim.

Kel do‘stijon ko‘zlaringni bir ko‘ray.