Sahifa yuklanmoqda . . .
Meni shaydo qiladurg’on, bu ko’nguldur, bu ko’ngul,
Xor-u rasvo qiladurg’on, bu ko’nguldur, bu ko’ngul.
O’qdayin qomatimizni qora qoshlig’lar uchun
Muttasil yo qiladurg’on, bu ko’nguldur, bu ko’ngul.
Meni yozg’urma «sevar» debki mening haddim emas,
Ul tamanno qiladurg’on, bu ko’nguldur, bu ko’ngul.
Borma derlar eshiki sori damo-dam, netayin,
Ko’p taqozo qiladurg’on, bu ko’nguldur, bu ko’ngul.
Tori mo’yin havasi birla qorong’u kechada
Jonni savdo qiladurg’on, bu ko’nguldur, bu ko’ngul.
Dushman-u do’st orasinda meni g’ofilni (mudom),
Besar-u po qiladurg’on, bu ko’nguldur, bu ko’ngul.
O’zgadin ko’rmaki ko’zung yoshini, ey Lutfiy,
Ayni daryo qiladurg’on, bu ko’nguldur, bu ko’ngul.
(1366-1465) XV asr ikkinchi yarmigacha bo‘lgan o‘zbek adabiyotining eng mashhur lirik shoiri. Shuning uchun ham zamonasining ahli adabi va ahli fuzalosi uni «malik ul-kalom», ya’ni «so‘z podshosi» deb e’zozlagan. Manbalarda taxallusi oldidan «ulug‘ ustod» ma’nosidagi «Mavlono» sifatining qo‘shib tilga olinishi ham shundan. Obro‘yi va shuhrati shu darajaga yetgan ediki, Alisher Navoiy uni o‘zining ustozlaridan biri deb biladi. Buni shoirlar haqidagi «Majolis un-nafois» tazkirasidagi shu ulug‘ shoir haqida aytilgan quyidagi iliq so‘zlar ham isbotlaydi: «Mavlono Lutfiy o‘z zamonasining malik ul-kalomi erdi, forsiy va turkiyda naziri yo‘q erdi va turkcha devoni mashhurdur».