Taxshilik

Oqil odam ajdodin
yodin sira unutmas,
Avlodini o‘ylagan
beshiklarin bo‘sh tutmas.
Eshik ochib baxtini,
ayting, axir kim kutmas,
O‘ylamangki olamga
baxshilikka kelganman,
Niyatlarim avvali
yaxshilikka kelganman.
 
Bir maysaga bo‘y bo‘lsam,
bir niholga tomchi suv,
Kaftlarimga qush qo‘nsa,
yodiga kelmay qo‘rquv,
Yomon ko‘rganim g‘aflat,
yomon ko‘rganim uyqu,
Uyg‘otguvchi nasimdek
men ham tonglar yelganman,
Bu dunyoga ayo do‘st,
yaxshilikka kelganman.
 
Tiniq osmon ko‘rmadim
Vatanim samosidek,
Har so‘z meni balqitmas
onamning duosidek,
Hech so‘z dilim tilolmas
hikmatning ziyosidek,
Navoiy navosidan
tug‘yonlarga to‘lganman,
She’rimda sharbat tutib
yaxshilikka kelganman.
 
Atirgul armonini
tikon tig‘ida tutar,
Shaytonfe’l yolg‘onini
soxta yig‘ida tutar,
Mardlar elning shonini
ko‘kda tug‘ida tutar,
Taqdir otgan toshiga
ko‘p bor tikka kelganman,
Asraguvchi Haq bo‘lsin,
yaxshilikka kelganman.
 
Mening ham orzularim
ko‘ksimda gullab yotar,
Mening ham armonlarim
bag‘rimga toshdek botar,
Tirik odam talpinsa,
umidli tonglar otar,
Yo‘limdagi yantoqdek
yomonlikni yulganman,
Mahmud, bahri buloqdek
yaxshilikka kelganman.